Asturianu editar

  Pronunciación y silabación: [ ˈmo(ŋ)n.te ]
  Etimoloxía: Del llatín mons, -ntis (monte).

  Anagrama: tomen, mento

  Sustantivu editar

masculín singular monte; plural montes

  1. (Xeoloxía), (Xeografía) Elevación considerable del terrenu, normalmente mayor de 200m.
  2. (Xeografía) Términu pa nomar un monte particular.
    El monte más altu de la Tierra ye'l monte Everest.
  3. Conxuntu d'árboles agrupaos.
  4. Terrenu qu'ocupa un conxuntu d'árboles agrupaos.

  Sinónimos editar

  Pallabres rellacionaes editar

  Pallabres derivaes editar

  Traducciones y equivalencies editar

  Consulta na Wikipedia l'artículu tocante a «monte».

Español editar

  Pronunciación y silabación: [ ˈmon.te ]

  Sustantivu editar

masculín singular monte; plural montes

  1. (Xeoloxía), (Xeografía) Monte (elevación del terrenu menor de 700 m pero mayor de 200 m).
  2. (Xeografía) Monte (términu pa nomar un monte particular).

  Pallabres rellacionaes editar

  Pallabres derivaes editar

Referencies editar

  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.


Gallegu editar

  Pronunciación y silabación: [ ˈmon.te ]

  Sustantivu editar

masculín singular monte; plural montes

  1. (Xeoloxía), (Xeografía) Monte (elevación del terrenu).
  2. (Xeografía) Monte (términu pa nomar un monte particular).

  Sinónimos editar

  Pallabres derivaes editar

Referencies editar

Italianu editar

  Pronunciación y silabación: [ ˈmon.te ]

  Sustantivu editar

masculín singular monte; plural monti

  1. (Xeoloxía), (Xeografía) Monte (elevación del terrenu).
  2. (Xeografía) Monte (términu pa nomar un monte particular).

  Sinónimos editar


Portugués editar

  Pronunciación y silabación: [ ˈmõ.tɨ ]

  Sustantivu editar

masculín singular monte; plural montes

  1. (Xeoloxía), (Xeografía) Monte (elevación del terrenu menor de 700 m pero mayor de 300 m).
  2. (Xeografía) Monte (términu pa nomar un monte particular).

  Pallabres rellacionaes editar