Asturianu editar

  Pronunciación y silabación: [ ruˈma.no ]

  Forma d’axetivu editar

  1. Forma neutra de rumanu.


Aragonés editar

  Pronunciación y silabación: [ ruˈma.no ]

  Sustantivu (1) editar

singular masculín rumano, femenín rumana; plural masculín rumanos, femenín rumanas

  1. (Xentiliciu) Rumanu (habitante).

  Pallabres rellacionaes

  Sustantivu (2) editar

masculín singular rumano ensin plural

  1. (Llingüística) Rumanu, llingua rumana.

  Axetivu editar

singular masculín rumano, femenín rumana; plural masculín rumanos, femenín rumanas

  1. (Xentiliciu) Rumanu, de Rumanía.
  2. (Filoloxía) Rumanu, de la llingua rumana.

  Pallabres rellacionaes


Español editar

  Pronunciación y silabación: [ ruˈma.no ]

  Sustantivu (1) editar

singular masculín rumano, femenín rumana; plural masculín rumanos, femenín rumanas

  1. (Xentiliciu) Rumanu (habitante).

  Pallabres rellacionaes

  Sustantivu (2) editar

masculín singular rumano ensin plural

  1. (Llingüística) Rumanu, llingua rumana.

  Axetivu editar

singular masculín rumano, femenín rumana ; plural masculín rumanos, femenín rumanas

  1. (Xentiliciu) Rumanu, de Rumanía.
  2. (Filoloxía) Rumanu, de la llingua rumana.

  Pallabres rellacionaes

Referencies editar

  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.