sorribeña

Asturianu

Pronunciación y silabación: [ so.riˈβe.ɲa ]
Etimoloxía: De Sorribes + -eñu.

Sustantivu

singular femenín sorribeña, masculín sorribeñu ; plural femenín sorribeñes, masculín sorribeños → términu non incluyíu nel DALLA

1. (Xentiliciu) Habitante del llugar de Sorribes, nel conceyu de Piloña.

Pallabres rellacionaes

• piloñesa/piloñeta; carducha, vallica, villamayorina, villarcacina

Forma d’axetivu

1. Forma femenina singular de sorribeñu.

Referencies

• Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.