te
Mira tamién: té, Te |
Asturianu editar
Sustantivu editar
Pronunciación y silabación: [ ˈte ]
femenín singular te; plural tes
- (Escritura) Nome de la ventena primer lletra del alfabetu llatín asturianu, representada por t.
Pronome editar
Pronunciación y silabación: [ te ]
Etimoloxía: Del llatín te.
te (apostr. t')
- Pronome átonu pa la segunda persona singular.
Pallabres rellacionaes
Traducciones y equivalencies editar
Catalán editar
Pronunciación y silabación: [ tə ]
Pronome editar
te (apostr. 't)
- Variante pospuesta del pronome et.
Español editar
Pronome editar
- Te, clíticu de segunda persona singular.
Francés editar
Pronunciación y silabación: [ tə ]
Pronome editar
te (apostr. t')
- Te, clíticu de segunda persona singular.
Gallegu editar
Pronome editar
- Te, clíticu de segunda persona singular en función de complementu direutu.
Pallabres rellacionaes
Italianu editar
Pronome editar
- Ti, pronome tónicu preposicional pa la segunda persona singular.
Llatín editar
Pronome editar
- Formes acusativa y ablativa del pronome de segunda persona singular de tu.
Mirandés editar
Pronunciación y silabación: [ tɨ ]
Pronome editar
te (apostr. t')
- Te, clíticu pa la segunda persona singular (CD, CI y reflexivu).
Usu editar
- La forma apostrofada nun ye obligatoria.
Portugués editar
Pronunciación y silabación: [ ti ]
Pronome editar
- Te, clíticu de segunda persona singular.
Rumanu editar
Pronome editar
- Te, clíticu de segunda persona singular en función de complementu direutu.
Pallabres rellacionaes
Serbiu editar
Pronunciación y silabación: [te]
Forma d’axetivu editar
te (Cirílicu: те)
- Forma femenina plural nominativa de taj.