Mira tamién: , Te

Asturianu editar

  Sustantivu editar

  Pronunciación y silabación: [ ˈte ]


femenín singular te; plural tes

  1. (Escritura) Nome de la ventena primer lletra del alfabetu llatín asturianu, representada por t.

  Pronome editar

  Pronunciación y silabación: [ te ]
  Etimoloxía: Del llatín te.


te (apostr. t')

  1. Pronome átonu pa la segunda persona singular.

  Pallabres rellacionaes

  Traducciones y equivalencies editar

Catalán editar

  Pronunciación y silabación: [ tə ]

  Pronome editar

te (apostr. 't)

  1. Variante pospuesta del pronome et.


Español editar

  Pronome editar

  1. Te, clíticu de segunda persona singular.

Francés editar

  Pronunciación y silabación: [ tə ]

  Pronome editar

te (apostr. t')

  1. Te, clíticu de segunda persona singular.


Gallegu editar

  Pronome editar

  1. Te, clíticu de segunda persona singular en función de complementu direutu.

  Pallabres rellacionaes


Italianu editar

  Pronome editar

  1. Ti, pronome tónicu preposicional pa la segunda persona singular.


Llatín editar

  Pronome editar

  1. Formes acusativa y ablativa del pronome de segunda persona singular de tu.


Mirandés editar

  Pronunciación y silabación: [ tɨ ]

  Pronome editar

te (apostr. t')

  1. Te, clíticu pa la segunda persona singular (CD, CI y reflexivu).

  Usu editar

  • La forma apostrofada nun ye obligatoria.

Portugués editar

  Pronunciación y silabación: [ ti ]

  Pronome editar

  1. Te, clíticu de segunda persona singular.


Rumanu editar

  Pronome editar

  1. Te, clíticu de segunda persona singular en función de complementu direutu.

  Pallabres rellacionaes


Serbiu editar

  Pronunciación y silabación: [te]

  Forma d’axetivu editar

te (Cirílicu: те)

  1. Forma femenina plural nominativa de taj.