u
Mira tamién: ú, U |
Asturianu editar
Pronunciación editar
- Como sustantivu: [ ˈu ]
- Como relativu: [ u ]
- Como conxunción: [ u ], [ w ]
Sustantivu editar
femenín singular u; plural us
- (Escritura) Nome de la ventena segunda lletra del alfabetu llatín asturianu, representada por u.
Relativu editar
- Indica'l sitiu de l'acción o del fechu.
- La ciudá u nací.
- Indica la direición o movimientu de l'acción o del fechu.
- Nun conozo a naide u voi mañana; La ponte per u pasa'l tren cayó pol terremotu.
Otres formes editar
Sinónimos editar
Conxunción editar
- Forma aconseyada pa o cuando-y sigue pallabra entamada por "o-" o "ho-".
Referencies editar
- Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.
- Gramática de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2001, Uviéu, 3ª edición; ISBN: 84-8168-210-8. Consulta PDF on-line.
Catalán editar
Pronunciación y silabación: [ ˈu ]
Sustantivu editar
- Un.
Otres formes
Español editar
Pronunciación y silabación: [ u ]
Conxunción editar
- Forma que s'usa cuando-y sigue pallabra entamada por "o-" o "ho-". → o