Asturianu editar

  Pronunciación y silabación: [ ba.le(ŋ)nˈθja.na ]

  Sustantivu editar

singular femenín valenciana, masculín valencianu ; plural femenín valencianes, masculín valencianos

  1. (Xentiliciu) Habitante de la ciudá de Valencia.
  2. (Xentiliciu) Habitante de la provincia de Valencia.
  3. (Xentiliciu) Habitante de la Comunidá Valenciana.
  4. (Xentiliciu), (Historia) Habitante del antiguu reinu de Valencia.

  Pallabres rellacionaes editar

  Traducciones y equivalencies editar

  Forma d’axetivu editar

  1. Forma femenina singular de valencianu.

Referencies editar

  • Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.


Aragonés editar

  Pronunciación y silabación: [ ba.lenˈθja.na ]

  Sustantivu editar

singular femenín valenciana, masculín valencián; plural femenín valencianas, masculín valencians

  1. (Xentiliciu) Valenciana, habitante de Valencia (ciudá, provincia, comunidá autónoma o reinu).

  Pallabres rellacionaes editar

  Forma d’axetivu editar

  1. Forma femenina singular de valencián.


Catalán editar

  Pronunciación y silabación: catalán oriental [ bə.ɫən.siˈa.nə ], [ və.ɫən.siˈa.nə ]; catalán occidental [ ba.ɫen.siˈa.na ], [ va.ɫen.siˈa.na ]

(rexistru)

  Sustantivu editar

singular femenín valenciana, masculín valencià; plural femenín valencianes, masculín valencians

  1. (Xentiliciu) Valenciana, habitante de Valencia (ciudá, provincia, comunidá autónoma o reinu).

  Pallabres rellacionaes editar

  Forma d’axetivu editar

  1. Forma femenina singular de valencià.

Referencies editar

  • Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.
  • Diccionari normatiu valencià; Acadèmia Valenciana de la Llengua. Consulta on-line.

Español editar

  Pronunciación y silabación: non seseante [ ba.lenˈθja.na ]; seseante [ ba.lenˈsja.na ]

  Sustantivu editar

singular femenín valenciana, masculín valenciano; plural femenín valencianas, masculín valencianos

  1. (Xentiliciu) Valenciana, habitante de Valencia (ciudá, provincia, comunidá autónoma o reinu).

  Pallabres rellacionaes editar

  Forma d’axetivu editar

  1. Forma femenina singular de valenciano.

Referencies editar

  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.


Gallegu editar

  Pronunciación y silabación: [ ba.lɛnˈθja.na ]; seseante [ ba.lɛnˈsja.na ]

  Sustantivu editar

singular femenín valenciana, masculín valenciano; plural femenín valencianas, masculín valencianos

  1. (Xentiliciu) Valenciana, habitante de Valencia (ciudá, provincia, comunidá autónoma o reinu).

  Pallabres rellacionaes editar

  Forma d’axetivu editar

  1. Forma femenina singular de valenciano.

Referencies editar

  • Dicionario da Real Academia Galega; Real Academia Galega. Consulta on-line.
  • Dicionario de pronuncia da lingua galega; Universidade de Santiago de Compostela & Instituto da Lingua Galega; ISSN: 2660-8235. Páxina web.


Occitanu editar

  Pronunciación y silabación: [ ba.lenˈsja.no ]

  Sustantivu editar

singular femenín valenciana, masculín valencian; plural femenín valencianas, masculín valencians

  1. (Xentiliciu) Valenciana, habitante de Valencia (ciudá, provincia, comunidá autónoma o reinu).

  Pallabres rellacionaes editar

  Forma d’axetivu editar

  1. Forma femenina singular de valencian.

Referencies editar


Portugués editar

  Pronunciación y silabación: [ vɐ.lẽ.siˈɐ.nɐ ]

  Sustantivu editar

singular femenín valenciana, masculín valenciano; plural femenín valencianas, masculín valencianos

  1. (Xentiliciu) Valenciana, habitante de Valencia (ciudá, provincia, comunidá autónoma o reinu).

  Pallabres rellacionaes editar

  Forma d’axetivu editar

  1. Forma femenina singular de valenciano.

Referencies editar