Mira tamién: fines, finès, finês

Asturianu editar

  Pronunciación y silabación: [ fiˈnes ]

  Sustantivu (1) editar

singular masculín finés, femenín finesa; plural masculín y femenín fineses

  1. (Xentiliciu) Habitante de Finlandia.

  Sinónimos editar

  Pallabres rellacionaes editar

  Traducciones y equivalencies editar

  Sustantivu (2) editar

masculín singular finés ensin plural

  1. (Llingüística) Llingua urálica falada en Finlandia.

  Sinónimos editar

  Traducciones y equivalencies editar

  Consulta na Wikipedia l'artículu tocante a «finés».

  Axetivu editar

singular masculín finés, femenín finesa, neutru finés ~ fineso; plural masculín y femenín fineses

  1. (Xentiliciu) Relativo a Finlandia.
  2. (Filoloxía) Relativo a la llingua finlandesa.

  Sinónimos editar

  Pallabres rellacionaes editar

  Traducciones y equivalencies editar

  Forma d’axetivu editar

  1. Forma neutra de finés.

  Otres formes

Referencies editar

  • Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.

Aragonés editar

  Pronunciación y silabación: [ fiˈnes ]

  Sustantivu (1) editar

singular masculín finés, femenín finesa; plural masculín fineses, femenín finesas

  1. (Xentiliciu) Finés, finlandés (habitante).

  Pallabres rellacionaes editar

  Sustantivu (2) editar

masculín singular finés ensin plural

  1. (Llingüística) Finés, finlandés, llingua finesa.

  Axetivu editar

singular masculín finés, femenín finesa; plural masculín fineses, femenín finesas

  1. (Xentiliciu) Finés, finlandés, de Finlandia.
  2. (Filoloxía) Finés, finlandés, de la llingua finesa.

  Pallabres rellacionaes editar

Catalán editar

  Pronunciación y silabación: catalán occidental [ fiˈnes ]; catalán oriental [ fiˈnɛs ]

  Sustantivu editar

masculín singular finés ensin plural

  1. (Llingüística) valencianu Finés, finlandés, llingua finesa.

  Otres formes editar

  Sinónimos editar

  Axetivu editar

singular masculín finés, femenín finesa; plural masculín finesos, femenín fineses

  1. (Filoloxía) valencianu Finés, finlandés, de la llingua finesa.

  Otres formes editar

  Sinónimos editar

Referencies editar

  • Diccionari normatiu valencià; Acadèmia Valenciana de la Llengua. Consulta on-line.


Español editar

  Pronunciación y silabación: [ fiˈnes ]

  Sustantivu (1) editar

singular masculín finés, femenín finesa; plural masculín fineses, femenín finesas

  1. (Xentiliciu) Finés, finlandés (habitante).

  Sinónimos editar

  Pallabres rellacionaes editar

  Sustantivu (2) editar

masculín singular finés ensin plural

  1. (Llingüística) Finés, finlandés, llingua finesa.

  Sinónimos editar

  Axetivu editar

singular masculín finés, femenín finesa ; plural masculín fineses, femenín finesas

  1. (Xentiliciu) Finés, finlandés, de Finlandia.
  2. (Filoloxía) Finés, finlandés, de la llingua finesa.

  Sinónimos editar

  Pallabres rellacionaes editar

Referencies editar

  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.


Gallegu editar

  Pronunciación y silabación: [ fiˈnes ]

  Sustantivu editar

masculín singular finés ensin plural

  1. (Llingüística) Finés, finlandés, llingua finesa.

  Axetivu editar

singular masculín finés, femenín finesa; plural masculín fineses, femenín finesas

  1. (Filoloxía) Finés, finlandés, de la llingua finesa.

  Pallabres rellacionaes editar


Occitanu editar

  Pronunciación y silabación: [ fiˈnes ]

  Sustantivu editar

masculín singular finés ensin plural

  1. (Llingüística) Finés, finlandés, llingua finesa.

  Axetivu editar

singular masculín finés, femenín finesa; plural masculín fineses, femenín finesas

  1. (Filoloxía) Finés, finlandés, de la llingua finesa.

  Pallabres rellacionaes editar