Mira tamién: Noruega

Asturianu editar

  Pronunciación y silabación: [ noˈɾwe.ɣa ]

  Sustantivu editar

singular femenín noruega, masculín noruegu ; plural femenín noruegues, masculín noruegos

  1. (Xentiliciu) Habitante de Noruega.

  Pallabres rellacionaes

  Traducciones y equivalencies editar

  Forma d’axetivu editar

  1. Forma femenina singular de noruegu.


Aragonés editar

  Pronunciación y silabación: [ noˈɾwe.ɣa ]

  Sustantivu editar

singular femenín noruega, masculín noruego; plural femenín noruegas, masculín noruegos

  1. (Xentiliciu) Noruega (habitante).

  Pallabres rellacionaes

  Forma d’axetivu editar

  1. Forma femenina singular de noruego.


Catalán editar

  Pronunciación y silabación: catalán oriental [ nu.ɾuˈɛ.ɣə ]; catalán occidental [ no.ɾuˈe.ɣa ]

  Sustantivu editar

singular femenín noruega, masculín noruec; plural femenín noruegues, masculín noruecs

  1. (Xentiliciu) Noruega (habitante).

  Pallabres rellacionaes

  Forma d’axetivu editar

  1. Forma femenina singular de noruec.


Español editar

  Pronunciación y silabación: [ noˈɾwe.ɣa ]

  Sustantivu (1) editar

singular femenín noruega, masculín noruego; plural femenín noruegas, masculín noruegos

  1. (Xentiliciu) Noruega (habitante).

  Pallabres rellacionaes

  Forma d’axetivu editar

  1. Forma femenina singular de noruego.


Mirandés editar

  Pronunciación y silabación: [ nuˈɾwɛ.ɣɐ ]

  Sustantivu editar

singular femenín noruega , masculín noruego; plural femenín noruegas, masculín noruegos

  1. (Xentiliciu) Noruega (habitante).

  Pallabres rellacionaes editar

  Forma d’axetivu editar

  1. Forma femenina singular de noruego.