Asturianu editar

 
En rosáu, el rectu nel aparatu dixestivu.

  Pronunciación y silabación: [ ˈre(k).tu ]

  Sustantivu editar

masculín singular rectu; plural rectos

  1. (Anatomía) Parte final del intestín gordu, que sigue al colon y termina nel cursu.

  Otres formes

  • reutu forma encamentada nel DALLA

  Pallabres rellacionaes

  Traducciones y equivalencies editar

  Axetivu editar

singular masculín rectu, femenín recta, neutru recto; plural masculín rectos, femenín rectes

  1. Que tien la forma que sigue'l camín más curtiu ente dos puntos, ensin inclinase, nin torcese, nin cambiar de dirección.
    Como nun usó una regla, la llinia que dibuxó nun quedó recta.
  2. Que sigue'l camín ensin esviase.
    Pa llegar a la catedral, siguíi rectos esta cai y al final vais topala.
  3. Que ye vertical, ensin inclinase nin esviase pa escontra nengún llau.
    Esta parede nun ta recta, va inclinándose hacia afuera no alto; Siénta bien rectu na siella, que depués vas quexate de que te duel el llombu.
  4. Que va a un puntu, a un sitiu ensin parase, ensin posar.
    Lleguemos tan rápido porque viniemos rectos pa la fiesta.
  5. Que tien una conducta seria, xusta, ensin taches.
    El mio güelu foi un señor mui rectu, nunca nun se-y sintió dicir una mentira.
  6. Relativo al significáu primeru y ensin interpretaciones d'una pallabra, d'una espresión, d'una norma, d'una llei.
    Con una interpretación recta d'esta norma, habíes pagar tu la reparación.

  Otres formes

  • reutu forma encamentada nel DALLA

  Sinónimos

  Llocuciones

  Traducciones y equivalencies editar

Referencies editar

  • Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.