Asturianu editar

  Pronunciación y silabación: [ ˈru.so ]

  Forma d’axetivu editar

  1. Forma neutra de rusu.


Aragonés editar

  Pronunciación y silabación: [ ˈru.so ]

  Sustantivu (1) editar

singular masculín ruso, femenín rusa; plural masculín rusos, femenín rusas

  1. (Xentiliciu) Rusu (habitante).

  Pallabres rellacionaes

  Sustantivu (2) editar

masculín singular ruso ensin plural

  1. (Llingüística) Rusu, llingua rusa.

  Axetivu editar

singular masculín ruso, femenín rusa; plural masculín rusos, femenín rusas

  1. (Xentiliciu) Rusu, de Rusia.
  2. (Filoloxía) Rusu, de la llingua rusa.

  Pallabres rellacionaes


Español editar

  Pronunciación y silabación: [ ˈru.so ]

  Sustantivu (1) editar

singular masculín ruso, femenín rusa; plural masculín rusos, femenín rusas

  1. (Xentiliciu) Rusu (habitante).

  Pallabres rellacionaes

  Sustantivu (2) editar

masculín singular ruso ensin plural

  1. (Llingüística) Rusu, llingua rusa.

  Axetivu editar

singular masculín ruso, femenín rusa ; plural masculín rusos, femenín rusas

  1. (Xentiliciu) Rusu, de Rusia.
  2. (Filoloxía) Rusu, de la llingua rusa.

  Pallabres rellacionaes

Referencies editar

  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.


Gallegu editar

  Pronunciación y silabación: [ ˈru.so ]

  Sustantivu (1) editar

singular masculín ruso, femenín rusa; plural masculín rusos, femenín rusas

  1. (Xentiliciu) Rusu (habitante).

  Pallabres rellacionaes

  Sustantivu (2) editar

masculín singular ruso ensin plural

  1. (Llingüística) Rusu, llingua rusa.

  Axetivu editar

singular masculín ruso, femenín rusa; plural masculín rusos, femenín rusas

  1. (Xentiliciu) Rusu, de Rusia.
  2. (Filoloxía) Rusu, de la llingua rusa.

  Pallabres rellacionaes

Referencies editar