beau-frère

Francés

Pronunciación y silabación: [ bo.fʁɛʁ ]

«beau-frère»

(rexistru)

Sustantivu

masculín singular beau-frère; plural beaux-frères

1. (Parentescu) Cuñáu (hermanu de la pareya).
2. (Parentescu) Cuñáu (pareya del hermanu/de la hermana).
3. (Parentescu) Concuñáu (esposu del cuñáu o de la cuñada).
4. (Parentescu) Hermanastru (fíu del padrastru o de la madrastra).

Pallabres rellacionaes

• belle-sœur; beau-père, belle-mère; beau-fils, belle-fille; frère, demi-frère