canoa
AsturianuEditar
Pronunciación y silabación: [ kaˈno.a ]
Etimoloxía: Del español canoa, y ésta d'orixe arawak.
SustantivuEditar
femenín singular canoa; plural canoes
- (Tresporte) Vehículu flotante de tamañu pequeñu y estrechu, con places pa mui poques persones, ensin quilla nin timón, que s'impulsa con un remu d'una sola pala.
Pallabres rellacionaes
TraduccionesEditar
AragonésEditar
Pronunciación y silabación: [ kaˈno.a ]
Etimoloxía: Del español canoa, y ésta d'orixe arawak.
SustantivuEditar
femenín singular canoa; plural canoas
- (Tresporte) Canoa.
Pallabres rellacionaes
CatalánEditar
Pronunciación y silabación: catalán oriental [ kəˈno.ə ]; catalán occidental [ kaˈno.a ]
Etimoloxía: Del español canoa, y ésta d'orixe arawak.
SustantivuEditar
femenín singular canoa; plural canoes
- (Tresporte) Canoa.
Pallabres rellacionaes
EspañolEditar
Pronunciación y silabación: [ kaˈno.a ]
Etimoloxía: D'orixe arawak.
SustantivuEditar
femenín singular canoa; plural canoas
- (Tresporte) Canoa.
Pallabres rellacionaes
GalleguEditar
Pronunciación y silabación: [ kaˈnɔ.a ]
Etimoloxía: Del español canoa, y ésta d'orixe arawak.
SustantivuEditar
femenín singular canoa; plural canoas
- (Tresporte) Canoa.
Pallabres rellacionaes
MirandésEditar
Etimoloxía: Del portugués canoa, y ésta d'orixe arawak.
SustantivuEditar
femenín singular canoa; plural canoas
- (Tresporte) Canoa.
Pallabres rellacionaes
OccitanuEditar
Pronunciación y silabación: [ kaˈnu.o ]
Etimoloxía: Del español canoa, y ésta d'orixe arawak.
SustantivuEditar
masculín singular canoa; plural canoas
- (Tresporte) Canoa.
Pallabres rellacionaes
PortuguésEditar
Pronunciación y silabación: [ kɐˈno.ɐ ]
Etimoloxía: D'orixe arawak.
SustantivuEditar
femenín singular canoa; plural canoas
- (Tresporte) Canoa.