ce

Mira tamién: Ce

Asturianu

Pronunciación

• [ ˈθe ]

«ce»

(rexistru)

Sustantivu

femenín singular ce; plural ces

1. (Escritura) Nome de la tercer lletra del alfabetu llatín asturianu, representada por c.

Pallabres rellacionaes

• cedilla

Traducciones y equivalencies

«ce»: nome de lletra

Catalán: ce (ca) Español: ce (es) Gallegu: ce (gl)

Inglés: cee (en) Portugués: cê (pt) Vascu: ze (eu)

Referencies

• Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.

Francés

Pronunciación

• [ sə ]

«ce»

(rexistru)

Etimoloxía: Del llatín ecce (iste).

Axetivu

singular masculín ce ~ cet, femenín cette; plural masculín y femenín ces

1. Esti, esi, aquel, demostrativu.

Usu

• Pa indicar los graos de deixis, qu'en francés son solo dos, úsense les partícules -ci y -là, pospuestes al sustantivu.

Pronome

ce (apostr. c'/ç')

1. Pronome neutru usáu cuando nun hai un suxetu definíu, cuando tenemos un suxetu impersonal, sobre too con verbos como être (ser; tar), devoir (haber, tener que) o pouvoir (poder).
   • C'est mon anniversaire aujourd’hui. (Güei ye'l mio cumpleaños)
   • Dépêche-toi, sinon, ce sera trop tard ! (¡Apura, sinón sedrá demasiao tarde!)
2. Lo, cuando precede a una conxunción o preposición.
   • Les hirondelles s'envolent, ce qui montre que l'hiver n’est pas loin. (Les andolines marchen, lo que quier dicir que l'hibiernu nun ta lloñe)

Pallabres rellacionaes

• celui, celle, ceux, celles
• -ci, -là
• ceci, cela, ça

Náhuatl clásicu

Numberal

0	1	> 2
Cardinal:        ce   Ordinal:          ic ce

Pronunciación

• [ se ]

Sustantivu

1. (Numberal) Un.