Asturianu editar

  Pronunciación y silabación: [ diˈβi.no ]

  Forma d’axetivu editar

  1. Forma neutra de divín.


Aragonés editar

  Pronunciación y silabación: [ diˈβi.no ]

  Axetivu editar

singular masculín divino, femenín divina; plural masculín divinos, femenín divinas

  1. (Mitoloxía y relixón) Divín.
  2. figuradamente Divín, mui bono, escelente.

  Pallabres rellacionaes

Referencies editar

  • Aragonario. Diccionario castellano/aragonés; Proyecto LINGUATEC & Gobierno de Aragón. Páxina web.


Español editar

  Pronunciación y silabación: [ diˈβi.no ]

  Axetivu editar

singular masculín divino, femenín divina ; plural masculín divinos, femenín divinas

  1. (Mitoloxía y relixón) Divín.
  2. figuradamente Divín, mui bono, escelente.

  Pallabres rellacionaes

Referencies editar

  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.


Gallegu editar

  Pronunciación y silabación: [ diˈβi.no ]

  Axetivu editar

singular masculín divino, femenín divina; plural masculín divinos, femenín divinas

  1. (Mitoloxía y relixón) Divín.
  2. figuradamente Divín, mui bono, escelente.

  Pallabres rellacionaes

Referencies editar


Portugués editar

  Pronunciación y silabación: portugués européu [ diˈvi.nu ]

  Axetivu editar

singular masculín divino, femenín divina; plural masculín divinos, femenín divinas

  1. (Mitoloxía y relixón) Divín.
  2. figuradamente Divín, mui bono, escelente.

  Pallabres rellacionaes

Referencies editar