Aragonés editar

  Pronunciación y silabación: [ e.leˈfan ]
  Etimoloxía: Del llatín elephas.

  Sustantivu editar

masculín singular elefant; plural elefants

  1. (Zooloxía) Elefante.

Referencies editar

  • Aragonario. Diccionario castellano/aragonés; Proyecto LINGUATEC & Gobierno de Aragón. Páxina web.


Catalán editar

  Pronunciación y silabación: catalán oriental [ ə.ɫəˈfan ]; catalán occidental [ e.ɫeˈfan ]

(rexistru)

  Etimoloxía: Del llatín elephas.

  Sustantivu editar

singular masculín elefant, femenín elefanta ; plural masculín elefants, femenín elefantes

  1. (Zooloxía) Elefante; elefante machu.

Referencies editar

  • Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.
  • Diccionari normatiu valencià; Acadèmia Valenciana de la Llengua. Consulta on-line.


Occitanu editar

  Pronunciación y silabación: [ e.leˈfan ]

(rexistru)

  Etimoloxía: Del llatín elephas.

  Sustantivu editar

singular masculín elefant, femenín elefanta; plural masculín elefants, femenín elefantas

  1. (Zooloxía) Elefante.
  2. (Zooloxía) Elefante machu.

Referencies editar