elefant
Aragonés
editar
Pronunciación y silabación: [ e.leˈfan ]
Etimoloxía: Del llatín elephas.
Sustantivu editar
masculín singular elefant; plural elefants
Referencies editar
- Aragonario. Diccionario castellano/aragonés; Proyecto LINGUATEC & Gobierno de Aragón. Páxina web.
Catalán
editar
Pronunciación y silabación: catalán oriental [ ə.ɫəˈfan ]; catalán occidental [ e.ɫeˈfan ]
«elefant» catalán occidental (rexistru)
Etimoloxía: Del llatín elephas.
Sustantivu editar
singular masculín elefant, femenín elefanta ; plural masculín elefants, femenín elefantes
- (Zooloxía) Elefante; elefante machu.
Referencies editar
- Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.
- Diccionari normatiu valencià; Acadèmia Valenciana de la Llengua. Consulta on-line.
Occitanu
editar
Pronunciación y silabación: [ e.leˈfan ]
«elefant» (rexistru)
Etimoloxía: Del llatín elephas.
Sustantivu editar
singular masculín elefant, femenín elefanta; plural masculín elefants, femenín elefantas
Referencies editar
- Diccionari General de la Lenga Occitana; Academia Occitana, 2008-2023. Diccionariu on-line; PDF on-line.