Asturianu editar

  Pronunciación y silabación: [ ɣi.puθ.koˈa.no ], [ ɣi.puθˈkwa.no ]

  Forma d’axetivu editar

  1. Forma neutra de guipuzcoanu.


Español editar

  Pronunciación y silabación: non seseante [ gi.puθ.koˈa.no ]; seseante [ gi.pus.koˈa.no ]

  Sustantivu editar

singular masculín guipuzcoano, femenín guipuzcoana; plural masculín guipuzcoanos, femenín guipuzcoanas

  1. (Xentiliciu) Guipuzcoanu (habitante).

  Pallabres rellacionaes

  Axetivu editar

singular masculín guipuzcoano, femenín guipuzcoana ; plural masculín guipuzcoanos, femenín guipuzcoanas

  1. (Xentiliciu) Guipuzcoanu, de Guipúzcoa.

  Pallabres rellacionaes

Referencies editar

  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.