iraniana
AragonésEditar
Pronunciación y silabación: [ i.ɾaˈnja.na ]
SustantivuEditar
singular femenín iraniana, masculín iranián; plural femenín iranianas, masculín iranians
- (Xentiliciu) Iranina (habitante).
Pallabres rellacionaes
Forma d'axetivuEditar
- Forma femenina singular d'iranián.
CatalánEditar
Pronunciación y silabación: catalán oriental [ i.ɾə.niˈa.nə ]; catalán occidental [ i.ɾa.niˈa.na ]
SustantivuEditar
singular femenín iraniana, masculín iranià; plural femenín iranianes, masculín iranians
- (Xentiliciu) Iranina (habitante).
Pallabres rellacionaes
Forma d'axetivuEditar
- Forma femenina singular d'iranià.
GalleguEditar
Pronunciación y silabación: [ i.ɾaˈnja.na ]
SustantivuEditar
singular femenín iraniana, masculín iraniano; plural femenín iranianas, masculín iranianos
- (Xentiliciu) Iranina (habitante).
Pallabres rellacionaes
Forma d'axetivuEditar
- Forma femenina singular d'iraniano.
OccitanuEditar
Pronunciación y silabación: [ i.ɾaˈnja.no ]
SustantivuEditar
singular femenín iraniana, masculín iranian; plural femenín iranianas, masculín iranians
- (Xentiliciu) Iranina (habitante).
Pallabres rellacionaes
Forma d'axetivuEditar
- Forma femenina singular d'iranian.
PortuguésEditar
Pronunciación y silabación: [ i.ɾɐ.niˈɐ.nɐ ]
SustantivuEditar
singular femenín iraniana, masculín iraniano; plural femenín iranianas, masculín iranianos
- (Xentiliciu) Iranina (habitante).
Pallabres rellacionaes
Forma d'axetivuEditar
- Forma femenina singular d'iraniano.