italian
![]() |
OccitanuEditar
Pronunciación y silabación: [ i.taˈlja ]
Sustantivu (1)Editar
singular masculín italian, femenín italiana; plural masculín italians, femenín italianas
- (Xentiliciu) Italianu (habitante).
Pallabres rellacionaes
Sustantivu (2)Editar
masculín singular italian ensin plural
- (Llingüística) Italianu, llingua italiana.
AxetivuEditar
singular masculín italian, femenín italiana; plural masculín italians, femenín italianas
- (Xentiliciu) Italianu, d'Italia.
- (Filoloxía) Italianu, de la llingua italiana.
Pallabres rellacionaes
ReferenciesEditar
- Diccionari General de la Lenga Occitana; Academia Occitana, 2008-2020. Consulta PDF on-line.
RumanuEditar
Pronunciación y silabación: [ i.ta.liˈan ]
SustantivuEditar
masculín italian, femenín italiană/italiancă; plural masculín italieni, femenín italiene/italience
- (Xentiliciu) Italianu (habitante).
Pallabres rellacionaes
AxetivuEditar
masculín italian, femenín italiană/italiancă; plural masculín italieni, femenín italiene/italience
- (Xentiliciu) Italianu, d'Italia.
- (Filoloxía) Italianu, de la llingua italiana.
Pallabres rellacionaes
Pallabres rellacionaes
ReferenciesEditar
- Dicționarul Explicativ al Limbii Române; Academia Română - Institutul de Lingvistică „Iorgu Iordan - Al. Rosetti”; Univers Enclicopedic, Bucarest, 2016. ISBN: 978-606-704-161-3.