llavianés

Asturianu

Asitiamientu del conceyu Llaviana n'Asturies.

Pronunciación y silabación: [ ʎa.βjaˈnes ]
Etimoloxía: De Llaviana + sufixu -és.

Sustantivu

singular masculín llavianés, femenín llavianesa; plural masculín y femenín llavianeses → términu non incluyíu nel DALLA

1. (Xentiliciu) Habitante del conceyu de Llaviana.

Sinónimos

• llavianetu

Pallabres rellacionaes

• corciu, tolivianu; Llv

Axetivu

singular masculín llavianés, femenín llavianesa, neutru llavianés ~ llavianeso; plural masculín y femenín llavianeses → términu non incluyíu nel DALLA

1. (Xentiliciu) Relativo al conceyu de Llaviana.

Sinónimos

• llavianetu

Pallabres rellacionaes

• corciu, tolivianu; Llv

Forma d’axetivu

1. Forma neutra de llavianés.

Otres formes

• llavianeso

Referencies

• Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.
• Diccionariu Temáticu Asturianu; Ramón d'Andrés, Alborá Llibros Ediciones, 1991, Xixón; ISBN: 84-87562-06-X.