noruego
Asturianu
editar
Pronunciación y silabación: [ noˈɾwe.ɣo ]
Forma d’axetivu editar
- Forma neutra de noruegu.
Aragonés
editar
Pronunciación y silabación: [ noˈɾwe.ɣo ]
Sustantivu (1) editar
singular masculín noruego, femenín noruega; plural masculín noruegos, femenín noruegas
- (Xentiliciu) Noruegu (habitante).
Pallabres rellacionaes
Sustantivu (2) editar
masculín singular noruego ensin plural
- (Llingüística) Noruegu, llingua noruega.
Axetivu editar
singular masculín noruego, femenín noruega; plural masculín noruegos, femenín noruegas
- (Xentiliciu) Noruegu, de Noruega.
- (Filoloxía) Noruegu, de la llingua noruega.
Pallabres rellacionaes
Español
editar
Pronunciación y silabación: [ noˈɾwe.ɣo ]
Sustantivu (1) editar
singular masculín noruego, femenín noruega; plural masculín noruegos, femenín noruegas
- (Xentiliciu) Noruegu (habitante).
Pallabres rellacionaes
Sustantivu (2) editar
masculín singular noruego ensin plural
- (Llingüística) Noruegu, llingua noruega.
Axetivu editar
singular masculín noruego, femenín noruega ; plural masculín noruegos, femenín noruegas
- (Xentiliciu) Noruegu, de Noruega.
- (Filoloxía) Noruegu, de la llingua noruega.
Pallabres rellacionaes
Mirandés
editar
Pronunciación y silabación: [ nuˈɾwɛ.ɣu ]
Sustantivu (1) editar
singular masculín noruego , femenín noruega; plural masculín noruegos, femenín noruegas
- (Xentiliciu) Noruegu (habitante).
Pallabres rellacionaes
editar
Sustantivu (2) editar
masculín singular noruego ensin plural
- (Llingüística) Noruegu, llingua noruega.
Axetivu editar
singular masculín noruego, femenín noruega; plural masculín noruegos, femenín noruegas
- (Xentiliciu) Noruegu, de Noruega.
- (Filoloxía) Noruegu, de la llingua noruega.