noruego
Asturianu
editar
Pronunciación y silabación: [ noˈɾwe.ɣo ]
Forma d’axetivu
editar- Forma neutra de noruegu.
Aragonés
editar
Pronunciación y silabación: [ noˈɾwe.ɣo ]
Sustantivu (1)
editarsingular masculín noruego , femenín noruega; plural masculín noruegos, femenín noruegas
- (Xentiliciu) Noruegu (habitante).
Términos rellacionaos
Sustantivu (2)
editarmasculín singular noruego ensin plural
- (Llingüística) Noruegu, llingua noruega.
Axetivu
editarsingular masculín noruego , femenín noruega; plural masculín noruegos, femenín noruegas
- (Xentiliciu) Noruegu, de Noruega.
- (Filoloxía) Noruegu, de la llingua noruega.
Términos rellacionaos
Español
editar
Pronunciación y silabación: [ noˈɾwe.ɣo ]
Sustantivu (1)
editarsingular masculín noruego, femenín noruega; plural masculín noruegos, femenín noruegas
- (Xentiliciu) Noruegu (habitante).
Términos rellacionaos
Sustantivu (2)
editarmasculín singular noruego ensin plural
- (Llingüística) Noruegu, llingua noruega.
Axetivu
editarsingular masculín noruego, femenín noruega ; plural masculín noruegos, femenín noruegas
- (Xentiliciu) Noruegu, de Noruega.
- (Filoloxía) Noruegu, de la llingua noruega.
Términos rellacionaos
Mirandés
editar
Pronunciación y silabación: [ nuˈɾwɛ.ɣu ]
Sustantivu (1)
editarsingular masculín noruego , femenín noruega; plural masculín noruegos, femenín noruegas
- (Xentiliciu) Noruegu (habitante).
Términos rellacionaos editar
Sustantivu (2)
editarmasculín singular noruego ensin plural
- (Llingüística) Noruegu, llingua noruega.
Axetivu
editarsingular masculín noruego, femenín noruega; plural masculín noruegos, femenín noruegas
- (Xentiliciu) Noruegu, de Noruega.
- (Filoloxía) Noruegu, de la llingua noruega.