pluma
AsturianuEditar
Pronunciación y silabación: [ ˈplu.ma ]
Etimoloxía: Del llatín pluma.
SustantivuEditar
femenín singular pluma; plural plumes
- (Zootomía) Caúna de les pieces llixeres formaes d'un tubu y unes barbes que cubren el cuerpu d'un páxaru, y que-y sirven pa volar, nadar y protexese.
- (Utensiliu d'escritura) Antiguamente, utensiliu que ye una de les pieces que cubren el cuerpu d'un páxaro usada pa escribir moyando en tinta la parte cortada final.
- (Utensiliu d'escritura) Utensiliu pa escribir, de madera, metal o otros materiales, que tien una fueya metálica na punta que se mueya en tinta.
- (Utensiliu d'escritura) Utensiliu pa escribir, de madera, metal o otros materiales, que tien una fueya metálica na punta y un depósitu estrayible y recargable pa la tinta.
Pallabres rellacionaes
TraduccionesEditar
«pluma»: pieza que cubre a un páxaru
«pluma»: pieza que cubre a un páxaru usada pa escribir
«pluma»: utensiliu pa escribir ensin depósitu de tinta
«pluma»: utensiliu pa escribir con depósitu de tinta
|
AragonésEditar
Pronunciación y silabación: [ ˈplu.ma ]
SustantivuEditar
femenín singular pluma; plural plumas
- (Zootomía) Pluma.
EspañolEditar
Pronunciación y silabación: [ ˈplu.ma ]
SustantivuEditar
femenín singular pluma; plural plumas
- (Zootomía) Pluma (de páxaru).
- (Utensiliu d'escritura) Pluma (de páxaru pa escribir).
- (Utensiliu d'escritura) Pluma (d'escribir, con o ensin cartuchu de tinta).
GalleguEditar
Pronunciación y silabación: [ ˈplu.ma ]
SustantivuEditar
femenín singular pluma; plural plumas
- (Zootomía) Pluma.
OccitanuEditar
Pronunciación y silabación: [ ˈply.mo ]
«pluma» (rexistru)
SustantivuEditar
femenín singular pluma; plural plumas
- (Zootomía) Pluma.