samartiniegu

Asturianu

Asitiamientu del conceyu Samartín del Rei Aurelio n'Asturies.

Asitiamientu del conceyu Samartín d'Ozcos n'Asturies.

Pronunciación y silabación: [ sa.maɾ.tiˈnje.ɣu ]
Etimoloxía: De Samartín + sufixu -iegu.

Sustantivu

singular masculín samartiniegu, femenín samartiniega; plural masculín samartiniegos, femenín samartiniegues

1. (Xentiliciu) Habitante del conceyu de Samartín del Rei Aurelio.
2. (Xentiliciu) Habitante del conceyu de Samartín d'Ozcos.
3. (Xentiliciu) Habitante de la parroquia de Samartín, nel conceyu Amieva.

Pallabres rellacionaes

• [1] blimeín, entreguín, güeriatu, sotrondín; Sr
• [2] So
• [3] avisiniu, carbetu, sametu, sanromaniegu, sebarguín/sebargu; d'usu lliterariu y cultista amievense

Axetivu

singular masculín samartiniegu, femenín samartiniega, neutru samartiniego; plural masculín samartiniegos, femenín samartiniegues

1. (Xentiliciu) Relativo al conceyu de Samartín del Rei Aurelio.
2. (Xentiliciu) Habitante del conceyu de Samartín d'Ozcos.
3. (Xentiliciu) Relativo a la parroquia de Samartín, nel conceyu Amieva.

Pallabres rellacionaes

• [1] blimeín, entreguín, güeriatu, sotrondín; Sr
• [2] So
• [3] avisiniu, carbetu, sametu, sanromaniegu, sebarguín/sebargu; d'usu lliterariu y cultista amievense

Referencies

• Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.
• Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.
• DGPE - Dictadoloxía Tópica d'Asturies; Luis Casteleiro Oliveros & Ramón de Andrés Díaz (dirs.): Asturies nel Diccionario Geográfico Popular de España. Uviéu: Seminariu de Filoloxía Asturiana (Universidá d’Uviéu). Consulta on-line.