sevillana

AsturianuEditar

  Pronunciación y silabación: [ se.βiˈʎa.na ]

  SustantivuEditar

singular femenín sevillana, masculín sevillanu ; plural femenín sevillanes, masculín sevillanos

  1. (Xentiliciu) Habitante de la ciudá de Sevilla.
  2. (Xentiliciu) Habitante de la provincia de Sevilla.

  Pallabres rellacionaes

  TraduccionesEditar

  Forma d’axetivuEditar

  1. Forma femenina singular de sevillanu.

ReferenciesEditar

  • Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.


CatalánEditar

  Pronunciación y silabación: catalán oriental [ sə.βiˈʎa.nə ]; catalán occidental [ se.βiˈʎa.na ]

  SustantivuEditar

singular femenín sevillana, masculín sevillà; plural femenín sevillanes, masculín sevillans

  1. (Xentiliciu) Sevillana (habitante de ciudá & provincia).

  Pallabres rellacionaes

  Forma d’axetivuEditar

  1. Forma femenina singular de sevillà.

ReferenciesEditar

  • Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.


EspañolEditar

  Pronunciación y silabación: non yeísta [ se.βiˈʎa.na ]; yeísta [ se.βiˈʝa.na ]

  SustantivuEditar

singular femenín sevillana, masculín sevillano; plural femenín sevillanas, masculín sevillanos

  1. (Xentiliciu) Sevillana (habitante de ciudá & provincia).

  Sinónimos

  Pallabres rellacionaes

  Forma d’axetivuEditar

  1. Forma femenina singular de sevillano.

ReferenciesEditar

  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.


GalleguEditar

  Pronunciación y silabación: [ se.βiˈʎa.na ]

  SustantivuEditar

singular femenín sevillana, masculín sevillano; plural femenín sevillanas, masculín sevillanos

  1. (Xentiliciu) Sevillana (habitante de ciudá & provincia).

  Sinónimos

  Pallabres rellacionaes

  Forma d’axetivuEditar

  1. Forma femenina singular de sevillano.

ReferenciesEditar