sotera

Asturianu

Pronunciación y silabación: [ soˈte.ɾa ]
Etimoloxía: De Sotu (Deu) + -eru.

Sustantivu

singular femenín sotera, masculín soteru ; plural femenín soteres, masculín soteros → términu non incluyíu nel DALLA

1. (Xentiliciu) Habitante del llugar de Sotu Deu, nel conceyu de Parres.

Pallabres rellacionaes

• parraguesa; deguera, llagüenca

Forma d’axetivu

1. Forma femenina singular de soteru.

Referencies

• Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.