tuizán

Asturianu

Pronunciación y silabación: [ tu.iˈθaŋ ]
Etimoloxía: De Tuíza + -án.

Sustantivu

singular masculín tuizán, femenín tuizana; plural masculín y femenín tuizanes → términu non incluyíu nel DALLA

1. (Xentiliciu) Habitante del llugar de Tuíza, nel conceyu de Ḷḷena.

Pallabres rellacionaes

• ḷḷenizu; payariegu, malveanu

Axetivu

singular masculín tuizán, femenín tuizana, neutru tuizano; plural masculín y femenín tuizanes → términu non incluyíu nel DALLA

1. (Xentiliciu) Relativo al llugar de Tuíza, nel conceyu de Ḷḷena.

Pallabres rellacionaes

• ḷḷenizu; payariegu, malveanu

Referencies

• Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.
• Diccionario General de la Lengua Asturiana; Xosé Lluis García Arias, Editorial Prensa Asturiana, 2002-2004, Uviéu; ISBN: 84-87730-86-8. Versión on-line.
• Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.