valenciana
AsturianuEditar
Pronunciación y silabación: [ ba.le(ŋ)nˈθja.na ]
SustantivuEditar
singular femenín valenciana, masculín valencianu ; plural femenín valencianes, masculín valencianos
- (Xentiliciu) Habitante de la ciudá de Valencia.
- (Xentiliciu) Habitante de la provincia de Valencia.
- (Xentiliciu) Habitante de la Comunidá Valenciana.
- (Xentiliciu), (Historia) Habitante del antiguu reinu de Valencia.
Pallabres rellacionaes
TraduccionesEditar
|
|
Forma d’axetivuEditar
- Forma femenina singular de valencianu.
ReferenciesEditar
- Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.
AragonésEditar
Pronunciación y silabación: [ ba.lenˈθja.na ]
SustantivuEditar
singular femenín valenciana, masculín valencián; plural femenín valencianas, masculín valencians
- (Xentiliciu) Valenciana, habitante de Valencia (ciudá, provincia, comunidá autónoma o reinu).
Pallabres rellacionaes
Forma d’axetivuEditar
- Forma femenina singular de valencián.
CatalánEditar
Pronunciación y silabación: catalán oriental [ bə.ɫən.siˈa.nə ], [ və.ɫən.siˈa.nə ]; catalán occidental [ ba.ɫen.siˈa.na ], [ va.ɫen.siˈa.na ]
SustantivuEditar
singular femenín valenciana, masculín valencià; plural femenín valencianes, masculín valencians
- (Xentiliciu) Valenciana, habitante de Valencia (ciudá, provincia, comunidá autónoma o reinu).
Pallabres rellacionaes
Forma d’axetivuEditar
- Forma femenina singular de valencià.
ReferenciesEditar
- Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.
EspañolEditar
Pronunciación y silabación: non seseante [ ba.lenˈθja.na ]; seseante [ ba.lenˈsja.na ]
SustantivuEditar
singular femenín valenciana, masculín valenciano; plural femenín valencianas, masculín valencianos
- (Xentiliciu) Valenciana, habitante de Valencia (ciudá, provincia, comunidá autónoma o reinu).
Pallabres rellacionaes
Forma d’axetivuEditar
- Forma femenina singular de valenciano.
ReferenciesEditar
- Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.
GalleguEditar
Pronunciación y silabación: [ ba.lɛnˈθja.na ]; seseante [ ba.lɛnˈsja.na ]
SustantivuEditar
singular femenín valenciana, masculín valenciano; plural femenín valencianas, masculín valencianos
- (Xentiliciu) Valenciana, habitante de Valencia (ciudá, provincia, comunidá autónoma o reinu).
Pallabres rellacionaes
Forma d’axetivuEditar
- Forma femenina singular de valenciano.
ReferenciesEditar
- Dicionario da Real Academia Galega; Real Academia Galega. Consulta on-line.
- Dicionario de pronuncia da lingua galega; Universidade de Santiago de Compostela & Instituto da Lingua Galega; ISSN: 2660-8235. Páxina web.
OccitanuEditar
Pronunciación y silabación: [ ba.lenˈsja.no ]
SustantivuEditar
singular femenín valenciana, masculín valencian; plural femenín valencianas, masculín valencians
- (Xentiliciu) Valenciana, habitante de Valencia (ciudá, provincia, comunidá autónoma o reinu).
Pallabres rellacionaes
Forma d’axetivuEditar
- Forma femenina singular de valencian.
ReferenciesEditar
- Diccionari General de la Lenga Occitana; Academia Occitana, 2008-2020. Consulta PDF on-line.
PortuguésEditar
Pronunciación y silabación: [ vɐ.lẽ.siˈɐ.nɐ ]
SustantivuEditar
singular femenín valenciana, masculín valenciano; plural femenín valencianas, masculín valencianos
- (Xentiliciu) Valenciana, habitante de Valencia (ciudá, provincia, comunidá autónoma o reinu).
Pallabres rellacionaes
Forma d’axetivuEditar
- Forma femenina singular de valenciano.
ReferenciesEditar
- Dicionário Priberam da Língua Portuguesa; Priberam Informática, S.A. Páxina del diccionariu on-line.
- Infopédia. Dicionários Porto Editora; Porto Editora 2003-2021. Páxina del diccionariu on-line.