villarina
Asturianu editar
Pronunciación y silabación: [ biˈʎa.ɾi.na ]
Etimoloxía: De Villar + -ín.
Sustantivu editar
singular femenín villarina, masculín villarín ; plural femenín villarines, masculín villarinos
- (Xentiliciu) Habitante del llugar de Villar, nel conceyu d'Onís.
Pallabres rellacionaes editar
Forma d’axetivu editar
- Forma femenina singular de villarín.
Referencies editar
- Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.