Asturianu editar

  Pronunciación y silabación: [ biˈʎa.ɾi.na ]
  Etimoloxía: De Villar + -ín.

  Sustantivu editar

singular femenín villarina, masculín villarín ; plural femenín villarines, masculín villarinos

  1. (Xentiliciu) Habitante del llugar de Villar, nel conceyu d'Onís.

  Pallabres rellacionaes editar

  Forma d’axetivu editar

  1. Forma femenina singular de villarín.

Referencies editar

  • Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.