blanc
Catalán editar
Pronunciación y silabación: [ ˈbɫaŋ(k) ]
«blanc» valencianu (rexistru)
Sustantivu editar
masculín singular blanc; plural blancs
- Blancu, color blanco.
Axetivu editar
singular masculín blanc, femenín blanca; plural masculín blancs, femenín blanques
- Blancu, de color blanco.
Referencies editar
- Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.
- Diccionari normatiu valencià; Acadèmia Valenciana de la Llengua. Consulta on-line.
Francés editar
Pronunciación y silabación: [ blɑ̃ ]
«blanc» (rexistru)
Sustantivu editar
masculín singular blanc; plural blancs
- Blancu, color blanco.
Axetivu editar
singular masculín blanc, femenín blanche; plural masculín blancs, femenín blanches
- Blancu, de color blanco.
Occitanu editar
Pronunciación y silabación: [ ˈblaŋk ]
«blanc» (rexistru)
Sustantivu editar
masculín singular blanc; plural blancs
- Blancu, color blanco.
Axetivu editar
singular masculín blanc, femenín blanca; plural masculín blancs, femenín blancas
- Blancu, de color blanco.
Referencies editar
- Diccionari General de la Lenga Occitana; Academia Occitana, 2008-2023. Diccionariu on-line; PDF on-line.