Asturianu editar

  Pronunciación editar

  • [ na.tu.ɾaˈle.θa ]
(rexistru)

  Sustantivu editar

femenín singular naturaleza; plural naturaleces

  1. Conxuntu de seres y de coses qu'esisten nel mundu que nun son productu del ser humanu, y les lleis físiques que lu conformen.
  2. Entornu que ye'l conxuntu de monte, campu y mar y los sos elementos (ríos, viesques, sableres, etc.) que nun formen parte del entornu urbanu humanu.
  3. Característiques y cualidaes propies y innates que definen un ser o un oxetu.

  Sinónimos editar

  Pallabres rellacionaes editar

  Traducciones y equivalencies editar

Referencies editar

  • Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.


Aragonés editar

  Pronunciación editar

  • [ na.tu.ɾaˈle.θa ]

  Sustantivu editar

femenín singular naturaleza; plural naturalezas

  1. Natura (conxuntu de seres y coses del mundu).
  2. Natura (l'entornu natural).

Referencies editar

  • Aragonario. Diccionario castellano/aragonés; Proyecto LINGUATEC & Gobierno de Aragón. Páxina web.


Español editar

  Pronunciación editar

  • non seseante [ na.tu.ɾaˈle.θa ]; seseante [ na.tu.ɾaˈle.sa ]

  Sustantivu editar

femenín singular naturaleza; plural naturalezas

  1. Natura (conxuntu de seres y coses del mundu).
  2. Natura (l'entornu natural).
  3. Natura (característiques innates).

  Pallabres rellacionaes editar

Referencies editar

  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.