barcelonina
AsturianuEditar
Pronunciación y silabación: [ baɾ.θe.loˈni.na ]
SustantivuEditar
singular femenín barcelonina, masculín barcelonín ; plural femenín barcelonines, masculín barceloninos
- (Xentiliciu) Habitante de la ciudá o de la provincia de Barcelona.
Sinónimos
Pallabres rellacionaes
TraduccionesEditar
«barcelonín»: habitante de ciudá & provincia
|
|
Forma d'axetivuEditar
- Forma femenina singular de barcelonín.
ReferenciesEditar
- Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.
CatalánEditar
Pronunciación y silabación: catalán oriental [ bəɾ.sə.ɫuˈni.nə ]; catalán occidental [ baɾ.se.ɫoˈni.na ]
SustantivuEditar
singular femenín barcelonina, masculín barceloní; plural femenín barcelonines, masculín barcelonins
- (Xentiliciu) Barcelonina, barcelonesa (habitante).
Pallabres rellacionaes
Forma d'axetivuEditar
- Forma femenina singular de barceloní.
ReferenciesEditar
- Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.
OccitanuEditar
Pronunciación y silabación: [ baɾ.se.luˈni.no ]
SustantivuEditar
singular femenín barcelonina, masculín barcelonin; plural femenín barceloninas, masculín barcelonins
- (Xentiliciu) Barcelonina, barcelonesa (habitante).
Sinónimos
Pallabres rellacionaes
Forma d'axetivuEditar
- Forma femenina singular de barcelonin.
ReferenciesEditar
- Diccionari General de la Lenga Occitana; Academia Occitana, 2008-2020. Consulta PDF on-line.