Asturianu

editar

  Pronunciación y silabación: [ ˈbo.ka ]
  Etimoloxía: Del llatín bucca.

  Sustantivu

editar

femenín singular boca; plural boques

  1. (Anatomía) Abertura na cara pela qu'un humanu o un animal inxer l'alimentu, y la cavidá que forma.
  2. (Coloquial) El conxuntu de dientes, el dentame.
  3. (Zootomía) Les estremidaes de pinza de los crustáceos.
  4. Entrada o salida d'un sitiu.
    Zarraren per dos hores la boca de metro de Plaza Urquinaona por una avería nos tornos.
  5. (Xeografía) Parte final d'un ríu onde s'axunta col mar.
    L'Arena ye la villa que ta na boca del Nalón.
  6. Abertura d'un oxetu, que sirve pa vacialu o enllenalu.
    Tapa la boca la botella depués d'enllenala.
  7. Sabor que dexa una comida o una bebida.

  Pallabres rellacionaes

  Pallabres derivaes

  Llocuciones

  Espresiones

  Traducciones y equivalencies

editar

  Consulta na Wikipedia l'artículu tocante a «boca».

Aragonés

editar

  Pronunciación y silabación: [ ˈbo.ka ]
  Etimoloxía: Del llatín bucca.

  Sustantivu

editar

femenín singular boca; plural bocas

  1. (Anatomía) Boca.


Catalán

editar

  Pronunciación y silabación: catalán oriental [ ˈbo.kə ]; catalán occidental [ ˈbo.ka ]
  Etimoloxía: Del llatín bucca.

  Sustantivu

editar

femenín singular boca; plural boques

  1. (Anatomía) Boca.


Español

editar

  Pronunciación y silabación: [ ˈbo.ka ]
  Etimoloxía: Del llatín bucca.

  Sustantivu

editar

femenín singular boca; plural bocas

  1. (Anatomía) Boca.


Gallegu

editar

  Pronunciación y silabación: [ ˈbo.ka ]
  Etimoloxía: Del llatín bucca.

  Sustantivu

editar

femenín singular boca; plural bocas

  1. (Anatomía) Boca.


Occitanu

editar

  Pronunciación y silabación: [ ˈbu.ko ]

(rexistru)

  Etimoloxía: Del llatín bucca.

  Sustantivu

editar

femenín singular boca; plural bocas

  1. (Anatomía) Boca.


Portugués

editar

  Pronunciación y silabación: [ ˈbo.kɐ ]
  Etimoloxía: Del llatín bucca.

  Sustantivu

editar

femenín singular boca; plural bocas

  1. (Anatomía) Boca.