caravetu

Asturianu

Pronunciación y silabación: [ ka.ɾaˈβe.tu ]
Etimoloxía: De Cáraves + sufixu -etu.

Sustantivu

singular masculín caravetu, femenín caraveta; plural masculín caravetos, femenín caravetes → términu non incluyíu nel DALLA

1. (Xentiliciu) Habitante del llugar de Cáraves, nel conceyu d'El Valle Altu de Peñamellera.

Pallabres rellacionaes

• peñamelleranu/peñamelleru; mieruscu, rozagañu

Axetivu

singular masculín caravetu, femenín caraveta, neutru caraveto; plural masculín caravetos, femenín caravetes → términu non incluyíu nel DALLA

1. (Xentiliciu) Relativo al llugar de Cáraves, nel conceyu d'El Valle Altu de Peñamellera.

Pallabres rellacionaes

• peñamelleranu/peñamelleru; mieruscu, rozagañu

Referencies

• Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.