Asturianu editar

  Pronunciación y silabación: [ ka.ɾaˈβe.ta ]
  Etimoloxía: De Cáraves + sufixu -etu.

  Sustantivu editar

singular femenín caraveta, masculín caravetu ; plural femenín caravetes, masculín caravetos términu non incluyíu nel DALLA

  1. (Xentiliciu) Habitante del llugar de Cáraves, nel conceyu d'El Valle Altu de Peñamellera.

  Pallabres rellacionaes editar

  Forma d’axetivu editar

  1. Forma femenina singular de caravetu.

Referencies editar

  • Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.