deu
Mira tamién: déu, Déu |
Asturianu editar
Pronunciación y silabación: [ ˈdew ]
Etimoloxía: Del llatín digitus.
Sustantivu editar
masculín singular deu; plural deos
- (Anatomía) Caún de los cinco apéndices articulaos nos que termina una mano.
- (Anatomía) Caún de los cinco apéndices articulaos nos que termina un pie.
Otres formes editar
Sinónimos editar
- [2] deda
Espresiones editar
Pallabres rellacionaes editar
- dixital
- [1] costín, coldu ~ codu, brazu, antebrazu, moñeca ~ moñaca, mano, uña; tucu
- [2] cadril, pierna, rodía, todíu, pie, calcañu
Traducciones y equivalencies editar
«deu»: apéndiz de la mano
|
|
|
«deu»: apéndiz del pie, deda
Referencies editar
- Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.
Catalán editar
Pronunciación y silabación: [ ˈdɛw ]
Numberal editar
- Diez.
Referencies editar
- Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.
- Diccionari normatiu valencià; Acadèmia Valenciana de la Llengua. Consulta on-line.