finés
![]() |
Asturianu
editar
Pronunciación y silabación: [ fiˈnes ]
Sustantivu (1) editar
singular masculín finés, femenín finesa; plural masculín y femenín fineses
- (Xentiliciu) Habitante de Finlandia.
Sinónimos
editar
Pallabres rellacionaes
editar
Traducciones editar
|
Sustantivu (2) editar
masculín singular finés ensin plural
- (Llingüística) Llingua urálica falada en Finlandia.
Sinónimos
editar
Traducciones editar
|
Consulta na Wikipedia l'artículu tocante a «finés».
Axetivu editar
singular masculín finés, femenín finesa, neutru finés ~ fineso; plural masculín y femenín fineses
- (Xentiliciu) Relativo a Finlandia.
- (Filoloxía) Relativo a la llingua finlandesa.
Sinónimos
editar
Pallabres rellacionaes
editar
Traducciones editar
|
|
Forma d’axetivu editar
- Forma neutra de finés.
Otres formes
Referencies editar
- Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.
Aragonés
editar
Pronunciación y silabación: [ fiˈnes ]
Sustantivu (1) editar
singular masculín finés, femenín finesa; plural masculín fineses, femenín finesas
- (Xentiliciu) Finés, finlandés (habitante).
Pallabres rellacionaes
editar
Sustantivu (2) editar
masculín singular finés ensin plural
- (Llingüística) Finés, finlandés, llingua finesa.
Axetivu editar
singular masculín finés, femenín finesa; plural masculín fineses, femenín finesas
- (Xentiliciu) Finés, finlandés, de Finlandia.
- (Filoloxía) Finés, finlandés, de la llingua finesa.
Pallabres rellacionaes
editar
Catalán
editar
Pronunciación y silabación: catalán occidental [ fiˈnes ]; catalán oriental [ fiˈnɛs ]
Sustantivu editar
masculín singular finés ensin plural
- (Llingüística) valencianu Finés, finlandés, llingua finesa.
Otres formes
editar
Sinónimos
editar
Axetivu editar
singular masculín finés, femenín finesa; plural masculín finesos, femenín fineses
- (Filoloxía) valencianu Finés, finlandés, de la llingua finesa.
Otres formes
editar
Sinónimos
editar
Referencies editar
- Diccionari normatiu valencià; Acadèmia Valenciana de la Llengua. Consulta on-line.
Español
editar
Pronunciación y silabación: [ fiˈnes ]
Sustantivu (1) editar
singular masculín finés, femenín finesa; plural masculín fineses, femenín finesas
- (Xentiliciu) Finés, finlandés (habitante).
Sinónimos
editar
Pallabres rellacionaes
editar
Sustantivu (2) editar
masculín singular finés ensin plural
- (Llingüística) Finés, finlandés, llingua finesa.
Sinónimos
editar
Axetivu editar
singular masculín finés, femenín finesa ; plural masculín fineses, femenín finesas
- (Xentiliciu) Finés, finlandés, de Finlandia.
- (Filoloxía) Finés, finlandés, de la llingua finesa.
Sinónimos
editar
Pallabres rellacionaes
editar
Referencies editar
- Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.
Gallegu
editar
Pronunciación y silabación: [ fiˈnes ]
Sustantivu editar
masculín singular finés ensin plural
- (Llingüística) Finés, finlandés, llingua finesa.
Axetivu editar
singular masculín finés, femenín finesa; plural masculín fineses, femenín finesas
- (Filoloxía) Finés, finlandés, de la llingua finesa.
Pallabres rellacionaes
editar
Occitanu
editar
Pronunciación y silabación: [ fiˈnes ]
Sustantivu editar
masculín singular finés ensin plural
- (Llingüística) Finés, finlandés, llingua finesa.
Axetivu editar
singular masculín finés, femenín finesa; plural masculín fineses, femenín finesas
- (Filoloxía) Finés, finlandés, de la llingua finesa.