finesa
AsturianuEditar
Pronunciación y silabación: [ fiˈne.sa ]
SustantivuEditar
singular femenín finesa, masculín finés; plural femenín y masculín fineses
- (Xentiliciu) Habitante de Finlandia.
Sinónimos
Pallabres rellacionaes
TraduccionesEditar
«finesa»: habitante
|
|
Forma d'axetivuEditar
- Forma femenina singular de finés.
AragonésEditar
Pronunciación y silabación: [ fiˈne.sa ]
SustantivuEditar
singular femenín finesa, masculín finés; plural femenín finesas, masculín fineses
- (Xentiliciu) Finesa, finlandesa (habitante).
Pallabres rellacionaes
Forma d'axetivuEditar
- Forma femenina singular de finés.
CatalánEditar
Pronunciación y silabación: catalán oriental [ fiˈnɛ.zə ]; catalán occidental [ fiˈne.za ]
Forma d'axetivuEditar
- Forma femenina singular de finès.
EspañolEditar
Pronunciación y silabación: [ fiˈne.sa ]
SustantivuEditar
singular femenín finesa, masculín finés; plural femenín finesas, masculín fineses
- (Xentiliciu) Finesa, finlandesa (habitante).
Sinónimos
Pallabres rellacionaes
Forma d'axetivuEditar
- Forma femenina singular de finés.
GalleguEditar
Pronunciación y silabación: [ fiˈne.sa ]
Forma d'axetivuEditar
- Forma femenina singular de finés.
OccitanuEditar
Pronunciación y silabación: [ fiˈne.zo ]
Forma d'axetivuEditar
- Forma femenina singular de finés.
PortuguésEditar
Pronunciación y silabación: [ fiˈne.zɐ ]
Forma d'axetivuEditar
- Forma femenina singular de finês.