holandesa

AsturianuEditar

  Pronunciación y silabación: [ o.la(ŋ)nˈde.sa ]
  Etimoloxía: D'Holanda + sufixu -esa.

  SustantivuEditar

singular femenín holandesa, masculín holandés; plural femenín y masculín holandeses

  1. (Xentiliciu) Habitante de la rexón neerlandesa d'Holanda.
  2. (Xentiliciu) Habitante de los Países Baxos.

  Sinónimos

  Pallabres rellacionaes

  TraduccionesEditar

  Forma d’axetivuEditar

  1. Forma femenina singular d'holandés.

ReferenciesEditar

  • Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.


AragonésEditar

  Pronunciación y silabación: [ o.lanˈde.sa ]

  SustantivuEditar

singular femenín holandesa, masculín holandés; plural femenín holandesas, masculín holandeses

  1. (Xentiliciu) Holandesa, habitante d'Holanda (rexón).
  2. (Xentiliciu) Holandesa, neerlandesa, habitante de Países Baxos.

  Sinónimos

  Pallabres rellacionaes

  Forma d’axetivuEditar

  1. Forma femenina singular d'holandés.


CatalánEditar

  Pronunciación y silabación: catalán oriental [ u.ɫənˈdɛ.zə ]; catalán occidental [ o.ɫanˈde.za ]

  SustantivuEditar

singular femenín holandesa, masculín holandès; plural femenín holandeses, masculín holandesos

  1. (Xentiliciu) Holandesa, habitante d'Holanda (rexón).
  2. (Xentiliciu) Holandesa, neerlandesa, habitante de Países Baxos.

  Sinónimos

  Pallabres rellacionaes

  Forma d’axetivuEditar

  1. Forma femenina singular d'holandès.

ReferenciesEditar

  • Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.


EspañolEditar

  Pronunciación y silabación: [ o.lanˈde.sa ]

  SustantivuEditar

singular femenín holandesa, masculín holandés; plural femenín holandesas, masculín holandeses

  1. (Xentiliciu) Holandesa, habitante d'Holanda (rexón).
  2. (Xentiliciu) Holandesa, neerlandesa, habitante de Países Baxos.

  Sinónimos

  Pallabres rellacionaes

  Forma d’axetivuEditar

  1. Forma femenina singular d'holandés.

ReferenciesEditar

  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.


GalleguEditar

  Pronunciación y silabación: [ o.lanˈde.sa ]
singular femenín holandesa, masculín holandés; plural femenín holandesas, masculín holandeses

  1. (Xentiliciu) Holandesa, habitante d'Holanda (rexón).
  2. (Xentiliciu) Holandesa, neerlandesa, habitante de Países Baxos.

  Sinónimos

  Pallabres rellacionaes

  Forma d’axetivuEditar

  1. Forma femenina singular d'holandés.

ReferenciesEditar


PortuguésEditar

  Pronunciación y silabación: portugués européu [ u.ɫɐ̃ˈde.zɐ ]

  SustantivuEditar

singular femenín holandesa, masculín holandês; plural femenín holandesas, masculín holandeses

  1. (Xentiliciu) Holandesa, habitante d'Holanda (rexón).
  2. (Xentiliciu) Holandesa, neerlandesa, habitante de Países Baxos.

  Sinónimos

  Pallabres rellacionaes

  Forma d’axetivuEditar

  1. Forma femenina singular d'holandês.

ReferenciesEditar