Asturianu editar

  Pronunciación y silabación: [ mejˈɾo.la ]
  Etimoloxía: De Meiro + -olu.

  Sustantivu editar

singular femenín meirola, masculín meirolu ; plural femenín meiroles, masculín meirolos

  1. (Xentiliciu) Habitante del llugar de Meiro, nel conceyu de Cuaña.

  Pallabres rellacionaes editar

  Forma d’axetivu editar

  1. Forma femenina singular de meirolu.

Referencies editar

  • Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.