meirolu
AsturianuEditar
Pronunciación y silabación: [ mejˈɾo.lu ]
Etimoloxía: De Meiro + -olu.
SustantivuEditar
singular masculín meirolu , femenín meirola; plural masculín meirolos, femenín meiroles
- (Xentiliciu) Habitante del llugar de Meiro, nel conceyu de Cuaña.
Pallabres rellacionaes
AxetivuEditar
singular masculín meirolu, femenín meirola, neutru meirolo; plural masculín meirolos, femenín meiroles
- (Xentiliciu) Relativo al llugar de Meiro, nel conceyu de Cuaña.
Pallabres rellacionaes
ReferenciesEditar
- Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.