navarrina
Asturianu editar
Pronunciación y silabación: [ na.βaˈri.na ]
Etimoloxía: De Navarro (nome castellanizante del llugar) + sufixu -ín.
Sustantivu editar
singular femenín navarrina, masculín navarrín ; plural femenín navarrines, masculín navarrinos
- (Xentiliciu) Habitante de la parroquia de Valliniello, nel conceyu Avilés.
Pallabres rellacionaes editar
Forma d’axetivu editar
- Forma femenina singular de navarrín.
Referencies editar
- Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.
- DGPE - Dictadoloxía Tópica d'Asturies; Luis Casteleiro Oliveros & Ramón de Andrés Díaz (dirs.): Asturies nel Diccionario Geográfico Popular de España. Uviéu: Seminariu de Filoloxía Asturiana (Universidá d’Uviéu). Consulta on-line.
Portugués editar
Pronunciación y silabación: [ nɐ.vɐˈʁi.nɐ ]
Sustantivu editar
singular femenín navarrina, masculín navarrino; plural femenín navarrinas, masculín navarrinos
- (Xentiliciu) Navarra (habitante).
Sinónimos
Pallabres rellacionaes
Forma d’axetivu editar
- Forma femenina singular de navarrino.
Referencies editar
- Dicionário Priberam da Língua Portuguesa; Priberam Informática, S.A. Páxina del diccionariu on-line.
- Infopédia. Dicionários Porto Editora; Porto Editora 2003-2021. Páxina del diccionariu on-line.