russa
CatalánEditar
Pronunciación y silabación: catalán oriental [ ˈru.sə ]; catalán occidental [ ˈru.sa ]
SustantivuEditar
singular femenín russa, masculín rus; plural femenín russes, masculín russos
- (Xentiliciu) Rusa (habitante).
Pallabres rellacionaes
Forma d'axetivuEditar
- Forma femenina singular de rus.
ReferenciesEditar
- Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.
OccitanuEditar
Pronunciación y silabación: [ ˈry.so ]
SustantivuEditar
singular femenín russa, masculín rus; plural femenín russas, masculín russes
- (Xentiliciu) Rusa (habitante).
Pallabres rellacionaes
Forma d'axetivuEditar
- Forma femenina singular de rus.
ReferenciesEditar
- Diccionari General de la Lenga Occitana; Academia Occitana, 2008-2020. Consulta PDF on-line.
MirandésEditar
SustantivuEditar
singular femenín russa , masculín russo; plural femenín russas, masculín russos
- (Xentiliciu) Rusa (habitante).
Pallabres rellacionaes
Forma d'axetivuEditar
- Forma femenina singular de russo.
PortuguésEditar
Pronunciación y silabación: [ ˈʁu.sɐ ]
SustantivuEditar
singular femenín russa, masculín russo; plural femenín russas, masculín russos
- (Xentiliciu) Rusa (habitante).
Pallabres rellacionaes
Forma d'axetivuEditar
- Forma femenina singular de russo.
ReferenciesEditar
- Dicionário Priberam da Língua Portuguesa; Priberam Informática, S.A. Páxina del diccionariu on-line.