turc
Mira tamién: Turc |
Catalán editar
Pronunciación y silabación: [ ˈtuɾk ]
Sustantivu (1) editar
singular masculín turc, femenín turca ; plural masculín turcs, femenín turques
- (Xentiliciu) Turcu (habitante).
Pallabres rellacionaes
Sustantivu (2) editar
masculín singular turc ensin plural
- (Llingüística) Turcu, llingua turca.
Axetivu editar
singular masculín turc, femenín turca; plural masculín turcs, femenín turques
- (Xentiliciu) Turcu, de Turquía.
- (Filoloxía) Turcu, de la llingua turca.
Pallabres rellacionaes
Francés editar
Pronunciación y silabación: [ ˈtyʁk ]
«turc» (rexistru)
Sustantivu editar
masculín singular turc ensin plural
- (Llingüística) Turcu, llingua turca.
Axetivu editar
singular masculín turc, femenín turque; plural masculín turcs, femenín turques
- (Xentiliciu) Turcu, de Turquía.
- (Filoloxía) Turcu, de la llingua turca.
Pallabres rellacionaes
Occitanu editar
Pronunciación y silabación: [ ˈtyɾk ]
«turc» (rexistru)
Sustantivu (1) editar
singular masculín turc, femenín turca; plural masculín turcs, femenín turcas
- (Xentiliciu) Turcu (habitante).
Pallabres rellacionaes
Sustantivu (2) editar
masculín singular turc ensin plural
- (Llingüística) Turcu, llingua turca.
Axetivu editar
singular masculín turc, femenín turca; plural masculín turcs, femenín turcas
- (Xentiliciu) Turcu, de Turquía.
- (Filoloxía) Turcu, de la llingua turca.