Mira tamién: Turc

Catalán

editar

  Pronunciación y silabación: [ ˈtuɾk ]

  Sustantivu (1)

editar

singular masculín turc, femenín turca ; plural masculín turcs, femenín turques

  1. (Xentiliciu) Turcu (habitante).

  Pallabres rellacionaes

  Sustantivu (2)

editar

masculín singular turc ensin plural

  1. (Llingüística) Turcu, llingua turca.

  Axetivu

editar

singular masculín turc, femenín turca; plural masculín turcs, femenín turques

  1. (Xentiliciu) Turcu, de Turquía.
  2. (Filoloxía) Turcu, de la llingua turca.

  Pallabres rellacionaes


Francés

editar

  Pronunciación y silabación: [ ˈtyʁk ]

(rexistru)

  Sustantivu

editar

masculín singular turc ensin plural

  1. (Llingüística) Turcu, llingua turca.

  Axetivu

editar

singular masculín turc, femenín turque; plural masculín turcs, femenín turques

  1. (Xentiliciu) Turcu, de Turquía.
  2. (Filoloxía) Turcu, de la llingua turca.

  Pallabres rellacionaes


Occitanu

editar

  Pronunciación y silabación: [ ˈtyɾk ]

(rexistru)

  Sustantivu (1)

editar

singular masculín turc, femenín turca; plural masculín turcs, femenín turcas

  1. (Xentiliciu) Turcu (habitante).

  Pallabres rellacionaes

  Sustantivu (2)

editar

masculín singular turc ensin plural

  1. (Llingüística) Turcu, llingua turca.

  Axetivu

editar

singular masculín turc, femenín turca; plural masculín turcs, femenín turcas

  1. (Xentiliciu) Turcu, de Turquía.
  2. (Filoloxía) Turcu, de la llingua turca.

  Pallabres rellacionaes