Mira tamién: Turc

Catalán editar

  Pronunciación y silabación: [ ˈtuɾk ]

  Sustantivu (1) editar

singular masculín turc, femenín turca ; plural masculín turcs, femenín turques

  1. (Xentiliciu) Turcu (habitante).

  Pallabres rellacionaes

  Sustantivu (2) editar

masculín singular turc ensin plural

  1. (Llingüística) Turcu, llingua turca.

  Axetivu editar

singular masculín turc, femenín turca; plural masculín turcs, femenín turques

  1. (Xentiliciu) Turcu, de Turquía.
  2. (Filoloxía) Turcu, de la llingua turca.

  Pallabres rellacionaes


Francés editar

  Pronunciación y silabación: [ ˈtyʁk ]

(rexistru)

  Sustantivu editar

masculín singular turc ensin plural

  1. (Llingüística) Turcu, llingua turca.

  Axetivu editar

singular masculín turc, femenín turque; plural masculín turcs, femenín turques

  1. (Xentiliciu) Turcu, de Turquía.
  2. (Filoloxía) Turcu, de la llingua turca.

  Pallabres rellacionaes


Occitanu editar

  Pronunciación y silabación: [ ˈtyɾk ]

(rexistru)

  Sustantivu (1) editar

singular masculín turc, femenín turca; plural masculín turcs, femenín turcas

  1. (Xentiliciu) Turcu (habitante).

  Pallabres rellacionaes

  Sustantivu (2) editar

masculín singular turc ensin plural

  1. (Llingüística) Turcu, llingua turca.

  Axetivu editar

singular masculín turc, femenín turca; plural masculín turcs, femenín turcas

  1. (Xentiliciu) Turcu, de Turquía.
  2. (Filoloxía) Turcu, de la llingua turca.

  Pallabres rellacionaes