turco
![]() |
Asturianu
editar
Pronunciación y silabación: [ ˈtuɾ.ko ]
Forma d’axetivu
editar- Forma neutra de turcu.
Aragonés
editar
Pronunciación y silabación: [ ˈtuɾ.ko ]
Sustantivu (1)
editarsingular masculín turco , femenín turca; plural masculín turcos, femenín turcas
- (Xentiliciu) Turcu (habitante).
Términos rellacionaos
Sustantivu (2)
editarmasculín singular turco ensin plural
- (Llingüística) Turcu, llingua turca.
Axetivu
editarsingular masculín turco , femenín turca; plural masculín turcos, femenín turcas
- (Xentiliciu) Turcu, de Turquía.
- (Filoloxía) Turcu, de la llingua turca.
Términos rellacionaos
Español
editar
Pronunciación y silabación: [ ˈtuɾ.ko ]
Sustantivu (1)
editarsingular masculín turco, femenín turca; plural masculín turcos, femenín turcas
- (Xentiliciu) Turcu (habitante).
Términos rellacionaos
Sustantivu (2)
editarmasculín singular turco ensin plural
- (Llingüística) Turcu, llingua turca.
Axetivu
editarsingular masculín turco, femenín turca ; plural masculín turcos, femenín turcas
- (Xentiliciu) Turcu, de Turquía.
- (Filoloxía) Turcu, de la llingua turca.
Términos rellacionaos
Gallegu
editar
Pronunciación y silabación: [ ˈtuɾ.ko ]
Sustantivu (1)
editarsingular masculín turco, femenín turca; plural masculín turcos, femenín turcas
- (Xentiliciu) Turcu (habitante).
Términos rellacionaos
Sustantivu (2)
editarmasculín singular turco ensin plural
- (Llingüística) Turcu, llingua turca.
Axetivu
editarsingular masculín turco, femenín turca; plural masculín turcos, femenín turcas
- (Xentiliciu) Turcu, de Turquía.
- (Filoloxía) Turcu, de la llingua turca.
Términos rellacionaos
Mirandés
editar
Pronunciación y silabación: [ ˈtuɾ.ku ]
Sustantivu (1)
editarsingular masculín turco , femenín turca; plural masculín turcos, femenín turcas
- (Xentiliciu) Turcu (habitante).
Términos rellacionaos editar
Sustantivu (2)
editarmasculín singular turco ensin plural
- (Llingüística) Turcu, llingua turca.
Axetivu
editarsingular masculín turco, femenín turca; plural masculín turcos, femenín turcas
- (Xentiliciu) Turcu, de Turquía.
- (Filoloxía) Turcu, de la llingua turca.
Términos rellacionaos editar
Portugués
editar
Pronunciación y silabación: [ ˈtuɾ.ku ]
Sustantivu (1)
editarsingular masculín turco, femenín turca; plural masculín turcos, femenín turcas
- (Xentiliciu) Turcu (habitante).
Términos rellacionaos
Sustantivu (2)
editarmasculín singular turco ensin plural
- (Llingüística) Turcu, llingua turca.
Axetivu
editar{{pt-axe-mf|turca|Turcu]], de Turquía.
- (Filoloxía) Turcu, de la llingua turca.