Mira tamién: turco-

Asturianu editar

  Pronunciación y silabación: [ ˈtuɾ.ko ]

  Forma d’axetivu editar

  1. Forma neutra de turcu.


Aragonés editar

  Pronunciación y silabación: [ ˈtuɾ.ko ]

  Sustantivu (1) editar

singular masculín turco, femenín turca; plural masculín turcos, femenín turcas

  1. (Xentiliciu) Turcu (habitante).

  Pallabres rellacionaes

  Sustantivu (2) editar

masculín singular turco ensin plural

  1. (Llingüística) Turcu, llingua turca.

  Axetivu editar

singular masculín turco, femenín turca; plural masculín turcos, femenín turcas

  1. (Xentiliciu) Turcu, de Turquía.
  2. (Filoloxía) Turcu, de la llingua turca.

  Pallabres rellacionaes


Español editar

  Pronunciación y silabación: [ ˈtuɾ.ko ]

  Sustantivu (1) editar

singular masculín turco, femenín turca; plural masculín turcos, femenín turcas

  1. (Xentiliciu) Turcu (habitante).

  Pallabres rellacionaes

  Sustantivu (2) editar

masculín singular turco ensin plural

  1. (Llingüística) Turcu, llingua turca.

  Axetivu editar

singular masculín turco, femenín turca ; plural masculín turcos, femenín turcas

  1. (Xentiliciu) Turcu, de Turquía.
  2. (Filoloxía) Turcu, de la llingua turca.

  Pallabres rellacionaes


Gallegu editar

  Pronunciación y silabación: [ ˈtuɾ.ko ]

  Sustantivu (1) editar

singular masculín turco, femenín turca; plural masculín turcos, femenín turcas

  1. (Xentiliciu) Turcu (habitante).

  Pallabres rellacionaes

  Sustantivu (2) editar

masculín singular turco ensin plural

  1. (Llingüística) Turcu, llingua turca.

  Axetivu editar

singular masculín turco, femenín turca; plural masculín turcos, femenín turcas

  1. (Xentiliciu) Turcu, de Turquía.
  2. (Filoloxía) Turcu, de la llingua turca.

  Pallabres rellacionaes


Mirandés editar

  Pronunciación y silabación: [ ˈtuɾ.ku ]

  Sustantivu (1) editar

singular masculín turco , femenín turca; plural masculín turcos, femenín turcas

  1. (Xentiliciu) Turcu (habitante).

  Pallabres rellacionaes editar

  Sustantivu (2) editar

masculín singular turco ensin plural

  1. (Llingüística) Turcu, llingua turca.

  Axetivu editar

singular masculín turco, femenín turca; plural masculín turcos, femenín turcas

  1. (Xentiliciu) Turcu, de Turquía.
  2. (Filoloxía) Turcu, de la llingua turca.

  Pallabres rellacionaes editar

Portugués editar

  Pronunciación y silabación: [ ˈtuɾ.ku ]

  Sustantivu (1) editar

singular masculín turco, femenín turca; plural masculín turcos, femenín turcas

  1. (Xentiliciu) Turcu (habitante).

  Pallabres rellacionaes

  Sustantivu (2) editar

masculín singular turco ensin plural

  1. (Llingüística) Turcu, llingua turca.

  Axetivu editar

{{pt-axe-mf|turca|Turcu]], de Turquía.

  1. (Filoloxía) Turcu, de la llingua turca.

  Pallabres rellacionaes