turco
![]() |
Asturianu
editar
Pronunciación y silabación: [ ˈtuɾ.ko ]
Forma d’axetivu editar
- Forma neutra de turcu.
Aragonés
editar
Pronunciación y silabación: [ ˈtuɾ.ko ]
Sustantivu (1) editar
singular masculín turco, femenín turca; plural masculín turcos, femenín turcas
- (Xentiliciu) Turcu (habitante).
Pallabres rellacionaes
Sustantivu (2) editar
masculín singular turco ensin plural
- (Llingüística) Turcu, llingua turca.
Axetivu editar
singular masculín turco, femenín turca; plural masculín turcos, femenín turcas
- (Xentiliciu) Turcu, de Turquía.
- (Filoloxía) Turcu, de la llingua turca.
Pallabres rellacionaes
Español
editar
Pronunciación y silabación: [ ˈtuɾ.ko ]
Sustantivu (1) editar
singular masculín turco, femenín turca; plural masculín turcos, femenín turcas
- (Xentiliciu) Turcu (habitante).
Pallabres rellacionaes
Sustantivu (2) editar
masculín singular turco ensin plural
- (Llingüística) Turcu, llingua turca.
Axetivu editar
singular masculín turco, femenín turca ; plural masculín turcos, femenín turcas
- (Xentiliciu) Turcu, de Turquía.
- (Filoloxía) Turcu, de la llingua turca.
Pallabres rellacionaes
Gallegu
editar
Pronunciación y silabación: [ ˈtuɾ.ko ]
Sustantivu (1) editar
singular masculín turco, femenín turca; plural masculín turcos, femenín turcas
- (Xentiliciu) Turcu (habitante).
Pallabres rellacionaes
Sustantivu (2) editar
masculín singular turco ensin plural
- (Llingüística) Turcu, llingua turca.
Axetivu editar
singular masculín turco, femenín turca; plural masculín turcos, femenín turcas
- (Xentiliciu) Turcu, de Turquía.
- (Filoloxía) Turcu, de la llingua turca.
Pallabres rellacionaes
Mirandés
editar
Pronunciación y silabación: [ ˈtuɾ.ku ]
Sustantivu (1) editar
singular masculín turco , femenín turca; plural masculín turcos, femenín turcas
- (Xentiliciu) Turcu (habitante).
Pallabres rellacionaes
editar
Sustantivu (2) editar
masculín singular turco ensin plural
- (Llingüística) Turcu, llingua turca.
Axetivu editar
singular masculín turco, femenín turca; plural masculín turcos, femenín turcas
- (Xentiliciu) Turcu, de Turquía.
- (Filoloxía) Turcu, de la llingua turca.
Pallabres rellacionaes
editar
Portugués
editar
Pronunciación y silabación: [ ˈtuɾ.ku ]
Sustantivu (1) editar
singular masculín turco, femenín turca; plural masculín turcos, femenín turcas
- (Xentiliciu) Turcu (habitante).
Pallabres rellacionaes
Sustantivu (2) editar
masculín singular turco ensin plural
- (Llingüística) Turcu, llingua turca.
Axetivu editar
{{pt-axe-mf|turca|Turcu]], de Turquía.
- (Filoloxía) Turcu, de la llingua turca.