Mira tamién: turco-

Asturianu

editar

  Pronunciación y silabación: [ ˈtuɾ.ko ]

  Forma d’axetivu

editar
  1. Forma neutra de turcu.


Aragonés

editar

  Pronunciación y silabación: [ ˈtuɾ.ko ]

  Sustantivu (1)

editar

singular masculín turco , femenín turca; plural masculín turcos, femenín turcas

  1. (Xentiliciu) Turcu (habitante).

  Términos rellacionaos

  Sustantivu (2)

editar

masculín singular turco ensin plural

  1. (Llingüística) Turcu, llingua turca.

  Axetivu

editar

singular masculín turco , femenín turca; plural masculín turcos, femenín turcas

  1. (Xentiliciu) Turcu, de Turquía.
  2. (Filoloxía) Turcu, de la llingua turca.

  Términos rellacionaos


Español

editar

  Pronunciación y silabación: [ ˈtuɾ.ko ]

  Sustantivu (1)

editar

singular masculín turco, femenín turca; plural masculín turcos, femenín turcas

  1. (Xentiliciu) Turcu (habitante).

  Términos rellacionaos

  Sustantivu (2)

editar

masculín singular turco ensin plural

  1. (Llingüística) Turcu, llingua turca.

  Axetivu

editar

singular masculín turco, femenín turca ; plural masculín turcos, femenín turcas

  1. (Xentiliciu) Turcu, de Turquía.
  2. (Filoloxía) Turcu, de la llingua turca.

  Términos rellacionaos


Gallegu

editar

  Pronunciación y silabación: [ ˈtuɾ.ko ]

  Sustantivu (1)

editar

singular masculín turco, femenín turca; plural masculín turcos, femenín turcas

  1. (Xentiliciu) Turcu (habitante).

  Términos rellacionaos

  Sustantivu (2)

editar

masculín singular turco ensin plural

  1. (Llingüística) Turcu, llingua turca.

  Axetivu

editar

singular masculín turco, femenín turca; plural masculín turcos, femenín turcas

  1. (Xentiliciu) Turcu, de Turquía.
  2. (Filoloxía) Turcu, de la llingua turca.

  Términos rellacionaos


Mirandés

editar

  Pronunciación y silabación: [ ˈtuɾ.ku ]

  Sustantivu (1)

editar

singular masculín turco , femenín turca; plural masculín turcos, femenín turcas

  1. (Xentiliciu) Turcu (habitante).

  Términos rellacionaos editar

  Sustantivu (2)

editar

masculín singular turco ensin plural

  1. (Llingüística) Turcu, llingua turca.

  Axetivu

editar

singular masculín turco, femenín turca; plural masculín turcos, femenín turcas

  1. (Xentiliciu) Turcu, de Turquía.
  2. (Filoloxía) Turcu, de la llingua turca.

  Términos rellacionaos editar

Portugués

editar

  Pronunciación y silabación: [ ˈtuɾ.ku ]

  Sustantivu (1)

editar

singular masculín turco, femenín turca; plural masculín turcos, femenín turcas

  1. (Xentiliciu) Turcu (habitante).

  Términos rellacionaos

  Sustantivu (2)

editar

masculín singular turco ensin plural

  1. (Llingüística) Turcu, llingua turca.

  Axetivu

editar

{{pt-axe-mf|turca|Turcu]], de Turquía.

  1. (Filoloxía) Turcu, de la llingua turca.

  Términos rellacionaos