vi
AsturianuEditar
Pronunciación y silabación: [ ˈbi ]
Forma de verbuEditar
- Primer persona singular del pretéritu perfectu d'indicativu del verbu ver.
CatalánEditar
Pronunciación y silabación: [ ˈbi ], [ ˈvi ]
«vi» (rexistru)
Etimoloxía: Del llatín vinum.
SustantivuEditar
masculín singular vi; plural vins
Pallabres rellacionaes
ReferenciesEditar
- Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line., Diccionari normatiu valencià; Acadèmia Valenciana de la Llengua. Consulta on-line.
DanésEditar
PronomeEditar
- Nós, pronome pa la primer persona plural.
SerbiuEditar
Pronunciación y silabación: [ ʋi ]
PronomeEditar
Otres formes
- Cirílicu: ви