ñabeta

Asturianu

Pronunciación y silabación: [ ɲaˈβe.ta ]
Etimoloxía: De Ñao + sufixu -etu.

Sustantivu

singular femenín ñabeta, masculín ñabetu ; plural femenín ñabetes, masculín ñabetos

1. (Xentiliciu) Habitante del llugar de Ñao, nel conceyu Cabranes.

Otres formes

• ñaveta

Pallabres rellacionaes

• cabranesa/cabraniega; gramedina ~ gramerina, toracense

Forma d’axetivu

1. Forma femenina singular de ñabetu.

Referencies

• Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.
• DGPE - Dictadoloxía Tópica d'Asturies; Luis Casteleiro Oliveros & Ramón de Andrés Díaz (dirs.): Asturies nel Diccionario Geográfico Popular de España. Uviéu: Seminariu de Filoloxía Asturiana (Universidá d’Uviéu). Consulta on-line.