Asturianu Editar

  Pronunciación y silabación: [ a.li.ka(ŋ)nˈti.na ]

  Sustantivu Editar

singular femenín alicantina, masculín alicantín ; plural femenín alicantines, masculín alicantinos

  1. (Xentiliciu) Habitante de la ciudá d'Alicante.
  2. (Xentiliciu) Habitante de la provincia d'Alicante.

  Pallabres rellacionaes

  Traducciones Editar

  Forma d’axetivu Editar

  1. Forma femenina singular d'alicantín.

Referencies Editar

  • Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.


Español Editar

  Pronunciación y silabación: [ a.li.kanˈti.na ]

  Sustantivu Editar

singular femenín alicantina, masculín alicantino; plural femenín alicantinas, masculín alicantinos

  1. (Xentiliciu) Alicantina (habitante de la ciudá & provincia).

  Pallabres rellacionaes

  Forma d’axetivu Editar

  1. Forma femenina singular d'alicantino.

Referencies Editar

  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.


Portugués Editar

  Pronunciación y silabación: portugués européu [ ɐ.li.kɐ̃ˈti.nɐ ]

  Sustantivu Editar

singular femenín alicantina, masculín alicantino; plural femenín alicantinas, masculín alicantinos

  1. (Xentiliciu) Alicantina (habitante de la ciudá & provincia).

  Pallabres rellacionaes

  Forma d’axetivu Editar

  1. Forma femenina singular d'alicantino.

Referencies Editar