cántabra

Mira tamién: cantabra, càntabra, cântabra

AsturianuEditar

  Pronunciación y silabación: [ ˈka(ŋ)n.ta.βɾa ]

  SustantivuEditar

singular masculín cántabra , femenín cántabra; plural masculín cántabros, femenín cántabres

  1. (Xentiliciu) Habitante de Cantabria.
  2. (Xentiliciu), (Historia) Persona que pertenez al antiguu pueblu prerromanu qu'habitó l'actual Cantabria, l'oriente d'Asturies, noroeste de Lleón, norte de Castiella (Palencia y Burgos) y l'occidente de Vizcaya.

  Pallabres rellacionaes

  TraduccionesEditar

  Forma d’axetivuEditar

  1. Forma femenina singular de cántabru.

ReferenciesEditar

  • Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.


EspañolEditar

  Pronunciación y silabación: [ ˈkan.ta.βɾa ]

  SustantivuEditar

singular femenín cántabra, masculín cántabro; plural femenín cántabras, masculín cántabros

  1. (Xentiliciu) Cántabra (habitante de Cantabria).
  2. (Xentiliciu), (Historia) Cántabra (pueblu prerromanu).

  Pallabres rellacionaes

  Forma d’axetivuEditar

  1. Forma femenina singular de cántabro.

ReferenciesEditar

  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.


GalleguEditar

  Pronunciación y silabación: [ ˈkan.ta.βɾa ]

  SustantivuEditar

singular femenín cántabra, masculín cántabro; plural femenín cántabras, masculín cántabros

  1. (Xentiliciu) Cántabra (habitante de Cantabria).
  2. (Xentiliciu), (Historia) Cántabra (pueblu prerromanu).

  Pallabres rellacionaes

  Forma d’axetivuEditar

  1. Forma femenina singular de cántabro.

ReferenciesEditar

  • Dicionario da Real Academia Galega; Real Academia Galega. Consulta on-line.
  • DIGALEGO. Dicionario de galego; Xunta de Galicia & Ir Indo Edicións, S.L., 2004-2013. Consulta on-line.