gramedín

Asturianu

Pronunciación y silabación: [ ɣɾa.meˈðiŋ ]
Etimoloxía: De Graméu + sufixu -ín.

Sustantivu

singular masculín gramedín, femenín gramedina; plural masculín gramedinos, femenín gramedines

1. (Xentiliciu) Habitante del llugar de Graméu, nel conceyu Cabranes.

Otres formes

• gramerín

Sinónimos

• d'usu lliterariu y cultista gramense

Pallabres rellacionaes

• cabranés/cabraniegu; ñabetu ~ ñavetu, toracense

Axetivu

singular masculín gramedín, femenín gramedina, neutru gramedino; plural masculín gramedinos, femenín gramedines

1. (Xentiliciu) Relativo al llugar de Graméu, nel conceyu Cabranes.

Otres formes

• gramerín

Sinónimos

• d'usu lliterariu y cultista gramense

Pallabres rellacionaes

• cabranés/cabraniegu; ñabetu ~ ñavetu, toracense

Referencies

• Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.
• DGPE - Dictadoloxía Tópica d'Asturies; Luis Casteleiro Oliveros & Ramón de Andrés Díaz (dirs.): Asturies nel Diccionario Geográfico Popular de España. Uviéu: Seminariu de Filoloxía Asturiana (Universidá d’Uviéu). Consulta on-line.