griego
AsturianuEditar
Pronunciación y silabación: [ ˈɣɾje.ɣo ]
Forma d’axetivuEditar
- Forma neutra de griegu.
AragonésEditar
Pronunciación y silabación: [ ˈgɾje.ɣo ]
Sustantivu (1)Editar
singular masculín griego, femenín griega; plural masculín griegos, femenín griegas
- (Xentiliciu) Griegu (habitante).
Pallabres rellacionaes
Sustantivu (2)Editar
masculín singular griego ensin plural
- (Llingüística) Griegu, llingua griega.
AxetivuEditar
singular masculín griego, femenín griega; plural masculín griegos, femenín griegas
- (Xentiliciu) Griegu, de Grecia.
- (Filoloxía) Griegu, de la llingua griega.
Pallabres rellacionaes
EspañolEditar
Pronunciación y silabación: [ ˈgɾje.ɣo ]
Sustantivu (1)Editar
singular masculín griego, femenín griega; plural masculín griegos, femenín griegas
- (Xentiliciu) Griegu (habitante).
Pallabres rellacionaes
Sustantivu (2)Editar
masculín singular griego ensin plural
AxetivuEditar
singular masculín griego, femenín griega ; plural masculín griegos, femenín griegas
- (Xentiliciu) Griegu, de Grecia.
- (Filoloxía) Griegu, de la llingua griega.
Pallabres rellacionaes
MirandésEditar
Pronunciación y silabación: [ ˈɡɾje.ɣu ], [ ˈɡɾe.ɣu ]
Sustantivu (1)Editar
singular masculín griego , femenín griega; plural masculín griegos, femenín griegas
- (Xentiliciu) Griegu (habitante).
Pallabres rellacionaesEditar
Sustantivu (2)Editar
masculín singular griego ensin plural
AxetivuEditar
singular masculín griego, femenín griega; plural masculín griegos, femenín griegas
- (Xentiliciu) Griegu, de Grecia.
- (Filoloxía) Griegu, de la llingua griega.