AsturianuEditar

  Pronunciación y silabación: [ ˈɣɾje.ɣo ]

  Forma d’axetivuEditar

  1. Forma neutra de griegu.


AragonésEditar

  Pronunciación y silabación: [ ˈgɾje.ɣo ]

  Sustantivu (1)Editar

singular masculín griego, femenín griega; plural masculín griegos, femenín griegas

  1. (Xentiliciu) Griegu (habitante).

  Pallabres rellacionaes

  Sustantivu (2)Editar

masculín singular griego ensin plural

  1. (Llingüística) Griegu, llingua griega.

  AxetivuEditar

singular masculín griego, femenín griega; plural masculín griegos, femenín griegas

  1. (Xentiliciu) Griegu, de Grecia.
  2. (Filoloxía) Griegu, de la llingua griega.

  Pallabres rellacionaes


EspañolEditar

  Pronunciación y silabación: [ ˈgɾje.ɣo ]

  Sustantivu (1)Editar

singular masculín griego, femenín griega; plural masculín griegos, femenín griegas

  1. (Xentiliciu) Griegu (habitante).

  Pallabres rellacionaes

  Sustantivu (2)Editar

masculín singular griego ensin plural

  1. (Llingüística) Griegu.

  AxetivuEditar

singular masculín griego, femenín griega ; plural masculín griegos, femenín griegas

  1. (Xentiliciu) Griegu, de Grecia.
  2. (Filoloxía) Griegu, de la llingua griega.

  Pallabres rellacionaes


MirandésEditar

  Pronunciación y silabación: [ ˈɡɾje.ɣu ], [ ˈɡɾe.ɣu ]

  Sustantivu (1)Editar

singular masculín griego , femenín griega; plural masculín griegos, femenín griegas

  1. (Xentiliciu) Griegu (habitante).

  Pallabres rellacionaesEditar

  Sustantivu (2)Editar

masculín singular griego ensin plural

  1. (Llingüística) Griegu.

  AxetivuEditar

singular masculín griego, femenín griega; plural masculín griegos, femenín griegas

  1. (Xentiliciu) Griegu, de Grecia.
  2. (Filoloxía) Griegu, de la llingua griega.

  Pallabres rellacionaesEditar