llourosina

Asturianu

Pronunciación y silabación: [ ʎow.ɾoˈsi.na ]
Etimoloxía: De Llouru + -ín.

Sustantivu

singular femenín llourosina, masculín llourosín ; plural femenín llourosines, masculín llourosinos → términu non incluyíu nel DALLA

1. (Xentiliciu) Habitante del llugar de Llouru, nel conceyu de Pravia.

Sinónimos

• llouriza

Pallabres rellacionaes

• praviana; couriana

Forma d’axetivu

1. Forma femenina singular de llourosín.

Referencies

• Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.